Letters – 4 gedichten

 

 

 

Wie zal de nacht in strikken binden?

 

Wie zal de nacht in strikken binden?
Je naam heb ik nog niet vergeten,
maar op het zachte weefgetouw geweven,
zoals een roos bloeit in de wind.
Ik heb je naam goed opgeschreven
en aan een wit papier gehangen
waar kinderen mee spelen kunnen,
zodat je naam in hun verlangen
bewaard zal blijven voor de wind.
De slanke dansen van verdriet
heb ik 's nachts op het plein gedanst,
de zee, de sterren en het strand
zijn weggegleden uit mijn hand.
Maar dansend heb ik onbezonnen
je naam geroepen tot de muren,
totdat de huizen binnenst buiten
schaterlachten van verdriet.
Terwijl ik in mijn dorpen liep,
heb ik gevraagd om de beminden:
waar kan men oude namen vinden?
Wie kent de naam die mij verliet?
Wie deelt de droom die in mij sliep
en zak het hart in bloemen winden?

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
uit: Na de laatste keer (Amsterdam, 1961) van Andreas Burnier,
pseudoniem van Catharina Irma Dessaur (1931-2002)

 

 Schrijver: Andreas Burnier

 


 

Letters

 

In vogelvrije gedachten
kunnen letters zweven
zonder enige reden.
Ik schep ze uit de lucht,
laat ze dwarrelen op papier,
daar vormen ze woorden op
hun eigen wonderlijke manier.

Vrij en sterk rollen
zinnen in de zon,
zacht van kleur smelten ze
in mijn verlangende mond.


In radeloze voetstappen
kunnen letters vluchten
om de angst te ontwijken.
Ik stap naast ze in de schaduw,
houd ze ver weg van het licht,
daar krommen woorden eigenhandig
in een verwarrende duisternis.

Stil liggen gedachten
in de wonden van het vlees,
waardeloos doven ze
in de schimmel van mijn vrees.

 

Schrijver: kerima ellouise, 23 juli 2004

 


 


 

 

 

De smalle straat

 

De smalle straat
de meidoorn heg
het werkhuis met
machines, wipzaag, schavelingen
de varkensstal
de boomgaard met
de pruimelaren overheerlijk

ijzige winters en
azuren zomers

waarin oorlogen soms kwamen
onverklaarbaar
tot ze ook weer gingen

auto's voor het eerst verschenen
roestten
als in dromen reden
zich vermenigvuldigden
en weer verdwenen

liefde zwol
als knoppen
en vrucht droeg
en vervroor

en kranten van dit alles
niets versloegen.

 

 

Erik Spinoy

 


 

 

Dromenpracht

 

waar sterren zingen
met hun vroege stem,
bewegen dromen
in mijn lach

waar rivieren stoeien
met het heldere water,
stroomt mijn adem
traag en zacht

waar bloemen knuffelen
met de warme kleuren,
zomeren mijn ogen
in een luisterend hart

waar het licht blaast
in mijn woorden,
winnen mijn ogen
aan zielenkracht

waar de stilte verdwijnt
in sterrengeflonker,
leest de duisternis
in het donker

 

 

 

Schrijver: kerima ellouise, 13 juli 2004

 

 

 

 


 

 

 

 

Add comment