Inwoner van Amsturia: Mobar Vorstkasteel
Vriendin van de lepel
Vriendin van de lepel
leen me nog een keer jouw tepel
dan luid ik de klok met de klepel
en eet ik de soep met een vork
dan drink ik de wijn uit de fles
ons samenzijn is een wijze les
vriendin van de lepel
voel een keer aan mijn klepel
omdat ik zuig aan jouw tepel
drink ik de soep uit een kom
wijl ik in jouw dromen verstom.
Deze foto is in de stadstuin in Utrecht gemaakt. Ik vind het zelf een bijzondere foto.
( Foto van een doodportret.)
27-03-2007 17:54
Beste Mobar,
Een van je meest beklemmende schilderijen. Het lijkt een compositietekening gemaakt naar beschrijving van iemand die een uur of twee geleden van een opbaring af is gekomen. Het is een afbeelding van een persoon die weliswaar dood is, maar van wie ook nog wordt verwacht dat hij elk moment zou kunnen bellen of de woonkamer doorlopen, op zoek naar een wit briefje of een boek. De dood wordt levend terwijl de levende al voor altijd dood is.
Beklemmend zei ik al, voor jouzelf ongetwijfeld evenzo of nog sterker.
Ja, dat klopt, het is alweer een tijdje geleden,
ik was toen met een hele serie portretten bezig.
Eind jaren negentig.
Bedankt voor de reactie!!
Ik mis de gouden regenzolder
de hartklop in je pols
ik mis de zon
mijn horloge kent geen kolder.
The sun, a planet dances
sinks slowly down
it vains
the horizon seems happy
so can it be
she says it once
she smiles and changes the curtains
I paint her naked upperbody
En het verlangen naar de maan:
Vrijheid was een woord, jij besloot er meer van te maken:
Meer dan ik had kunnen bedenken.
Meer dan vrijheid waard was in mijn bestaan.
De dichter in mijn droom
Er zit een dichter in mijn droom
ergens bij de waterkant, bij een eenzame boom
onder een lentezon tekent hij wolken
hij geeft de dag een bijzondere wending
hij omschrijft de geluiden van de vogels
in unieke vogelwoorden
hij brengt de stand van de zon
in verband met verder leven
hij schrijft de naam van de boom
in het verlangen van mijn dromen
geen gesproken woord verbreekt de stilte
van de dichter in mijn droom.
We doen wat we doen, ik vraag toch ook niet aan jou:
Waarom jij het bij haar doet, en ik niet bij jou.
Jij doet wat je moet,
ik klaag toch nooit over jou
want wat je doet, doe je goed.
Het kasteel van Donald
Het Noorden van Frankrijk tijdens de zomer van 1991.
In een bos ligt de oude weg naar het kasteel. Het kasteel is omringd met hoge muren, achter die muren ligt aan de kant het bos een brede slotgracht, met bij de kasteelpoort een massieve houten ophaalbrug. De oprijlaan is omringd met oude eiken, de rest van het bos kent minder orde. Het is de eerste keer dat Donald het kasteel in werkelijkheid ziet. Twee jaar was het kasteel onbewoond, maar sinds Donald het kocht met het gewonnen geld uit een loterij is hij de eigenaar.
Samen met Onslow Mekkingtos in zijn oude Fiat is Donald op weg gegaan. Het bos is in de werkelijkheid een beetje tegengevallen, veel zieke bomen, en op een aantal plaatsten gedumpte rotzooi van recreanten, maar de aanblik van zijn eigen kasteel is grootser dan Donald heeft durven hopen.
475
© mobar. Dit werk blijft te allen tijde eigendom van de auteur. Zonder zijn/haar toestemming mag dit werk niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen.
bedankt