Zaterdag 4 maart 2017 - Gekleed in woorden - J.S.
Gekleed in woorden
Naakt tussen de lakens
gekleed in woorden
lig ik naast je
met mijn lichaamslandschap
probeer ik je te overtuigen
van de noodzaak van geluk
maar jij blieft mijn knuffels niet
laat mijn rivieren overstromen
mijn vulkanen barsten uit
lava over jouw gevangenschap
tranen als regen, het hart is de bron
en niemand zal het zwijgen onderbreken
de menselijkheid sterft uit in dichtersjargon
en ik ben slechts een jas uit jouw verleden.
Loyaal
Loyaliteit is wederzijds
geluidloos is jouw liefde
in het stemlokaal
vocaal
jouw tederheid
is stilte.
Het dodenboek
In het boek der doden
speelt weer die jongen
die voor zijn sterven
de zon toelachte
in het dodenboek
waar een vlinder droomt
over levenloze nachten
zonder bezoek van dagen
die de dood verzachten
met het blonde, lieve meisje
dat na hem ging naar de wolken
in een eenzaam dood vertolken
in het boek tekent stilte
het droevig einde
na de laatste bladzijde de dood.
302
Schoon
De waarheid bij nacht
heeft hier niet veel om het lijf
nu je naast mij ligt
blijf je voortaan onzichtbaar
licht in tijdsverblijf
schoon in jouw vergankelijkheid
neem ik ontvangst van jouw muze
met kleine gebaren omring ik
de liederlijke lethargie
van jouw ontheemde bestaan
iets in de intensiteit
heeft een vacuüm doen ontstaan
terwijl ik ergens lig te denken
begin jij moedig aan een trektocht
en boeken blijven ongeschreven
woorden staan dikwijls rechtop
tussen vazen met horizontale bloemen
ontstaat er een landschap rond jouw hart
je trekt jouw zachte jurk weer aan
reikt mij een zakdoek voor het snotteren
het klimaat verandert maar langzaam
maar jij blijft schoon, in alles van de nacht.
© J.S.
Lentemaan
Lente droomt zomer
in ondertrouw van regen
wolk verwelkomt maan
.
zomer is welkom
vaarwel aan de wolkenzee
zon is aan de beurt.
© Jeroen Splinterman.
5 april 2015
Haiku – herzien – seizoenen
Zwoele warmte
Zwoele warmte omringt zijn ziel en zijn geweten, in de bonte bloementuin waar slakken zich een weg banen om een klein beetje van de zomer te eten.
Terwijl toeristen langs schuifelen, het beeldenapparaat in aanslag totdat de laatste bloem verwelkt, het hoofdje neer richt tot de aarde.
Die geen spiegel is maar stille eeuwigheid in eenzaam verlangen.
22 juli 2014 / 26 april 2022
© Jeroen Splinterman.