Stilte van de heimweehut
In stilte van de heimweehut
zat jij niet langer in de put
gedachten gingen nergens heen
daardoor was jij met God alleen
het oergevoel waarmee je kwam
was uit een ander toneelstuk
een wereld waar ik niet aanwezig was
zelfs niet in de brieven die jij in stilte las.
Een stoel stond op een andere plek
het schilderij was van een vreemde gek
de hond lag trouw en rustig in zijn mand
naast jouw ontlasting in de avondkrant
de tijd leek stil, jouw geest was rijk
het huisje stond schuin tegen de dijk
de rivier werd kalm, de golven zacht
de waanzin had jou in zijn macht.
© Jeroen Splinterman.