Terreinvogel In de kleinste kamer van het landhuis stel me een grote ruimte voor omdat we nergens samen zijn licht dronken vrijwel zonder ziel glans onder de schijnwerper van de lamp in de hal ga slapen tussen dunne letters van een boek dat je verzint in de nacht die zonder woorden is lichaam zit gevangen in het alfabet licht dronken vrijwel zonder dromen verdwaal tussen komma's en onduidelijke leestekens maar jij blijft bij mij, terreinvogel als een uitroepteken in de bewolkte nacht je geeft mijn knuffel een welkomstliedje en brengt alle verdriet naar de zon. (Horizonvogels, 2013) © mobar