Categorie: De stad Amsturia in 2023
Hits: 462

 Avondschilderij

 

 

 

 

Het is niet langer onverschillig, het geduld waarmee haar ijver wordt beloond. Nu zij de eerste stap naar de blauwe rivier maakt. Naakt en onbedorven in haar schoonheid. Haar subtiele rondingen zijn sensueel in het gesluierde zonlicht van de verlegen zomer. Ze twijfelt niet langer.
Er valt een druppel verf van het recente schilderwerk, haar ogen volgen de rivier, eindelijk op weg naar nergens. Het moet een vlinder voorstellen, maar het lijkt meer op een kleurige vogel, die niet meer weet waar de horizon te vinden is. Het is nu avond in het droomland. Het onbevangen dromen is voorbij.

De schilder is bezig met haar lichaam, teder volgt het penseel haar rondingen. Nuchter schildert hij haar heupen, haar buik, haar smalle schouders.
Er ligt een tube verf in de zon. Langzaam verandert de textuur in de herinneringen van de schilder. Ze heeft het prachtige lichaam van een prinses. Haar ogen stralen energieke levenskracht uit.
Het avondschilderij komt nu bedaard van de grond. Ze lijkt in een bevallige pose te veranderen.
Deze avond in juni verwondert men zich om zijn schilderkunst.
De oude schilder is niet op zijn eigen leeftijd. Hij maakt zichzelf jonger met iedere streek. Ieder schilderwerk scheelt een jaar op de kalender. Het lijkt of hij steeds jonger wordt.

Vitaal zijn de kleuren op zijn kwast. Subtiele bewegingen zorgen voor pure kracht. Belangrijk om nu te blijven zwijgen. Haar niet te vertellen dat hij zich over haar schoonheid verwondert. Dat hij zich ontroert in de nacht bij haar herinnering. Het is nu van belang zichzelf niet voor het einde van de schilderssessie te prijzen.
Voordat hij zich verslikt in haar beeldschone gezicht, de bevallige nymfomane uit zijn lievelingsgedicht. Haar ogen kijken dwars door hem heen. Ze is nu helemaal zichzelf in de eeuwigheid. De verstillende kalmte van haar sensuele pose. Ze is nu eindelijk zo ver om door hem heen te kijken. Ze kijkt dwars door hem heen.

 

 

 

 

 

 

 


 

 

 

© mobar