Achter schaduw van zijn stilte
Er hing een zwijgzame stilte in de achterbuurt van de oude stad. De donkerblonde Bjarne Gosse had de eerbiedige leeftijd van vijfendertig jaar bereikt, zijn verjaardag had een paar dagen eerder plaatsgevonden.
Hij liep peinzend door de straten. Zijn woorden, ze waren vaak onzinnig al kwamen ze dikwijls uit diepte, weemoedig door een groot verlangen,
waar hij door zijn verslaving aan de nacht met zijn ziel in verzeild was geraakt. Er lag een ongekende uitdaging voor zijn aardse voeten.
Hij sprak soms wel bemoedigende hoop uit. In een verklaring van vergankelijkheid, grijnzende muizenissen. In een zilte notendop bedoelt om het normale te doen gelden, maar Bjarne twijfelde of hij de uitdaging aan wilde gaan.
Hij liet de dagen scharnieren met het verlangen van de nacht. De melancholie ver van zijn bed, het leven niet zonder zorgen.
Ook kleurde hij wolken grijs, in het bijzonder op zolder, daar stonden duizend schilderijen die verhaalden over de zomer van het duister. Waar intimiteit stoffig was geworden in een leven zonder aanvaardbare liefde.
Er hing een zwijgzame stilte rond zijn leeftijd, maar daar trok hij zich weinig van aan.
© Bjarne Gosse