Dinsdag 10 april 2018 - Naakte ziel zorgen - gedichtenslang - Mobar

Jij bent een droom

 Wat er ook gebeurt in de wereld, het maakt jou niets uit, jij bent een droom.

Jij leest een nooit verzonden brief:

Juni 1989, Amsturia

Hallo A., woon jij nog op het bruggenhoofdenmedialand?
Ik woon niet meer op Antarctica 469, maar ben inmiddels verhuisd naar de Aardbeienstraat 8 twee hoog, alwaar ik met Joop twee ruime kamers huur, zonder de luxe voorzieningen.
Al een hele poos ben ik bezig met het bewoonbaar maken van deze ruimte. Dat zo vlak na onze vakantie. ( Joop en ik zijn vier weken op een zonnig eiland geweest )
Dat Joop in de krant de advertentie tegenkwam had tot gevolg, dat ik vanaf die tijd behoorlijk veel om handen heb. Weinig ( te weinig? ) tijd om te schilderen en te schrijven, en dat is vervelend.
Maar hoe is het inmiddels met jou? Ik bedoel wat er is er in de tussentijd allemaal gebeurd? Ik had al eerder op het punt gestaan je te schrijven, maar ik vond het moeilijk omdat jij ook helemaal geen contact meer hebt gezocht. Nu heb ik zo iets van, wat maakt het ook uit, één van ons twee moet toch eindelijk eens over de brug komen. Ik weet ook wal dat er een heleboel onbegrepen is, en waarschijnlijk ook zal blijven. Misschien had je gelijk en spiegelde ik te veel van mezelf aan jou. Maar om nu te zeggen dat we elkaar helemaal niet meer kennen, dat gaat me te ver. Of zijn we toch van elkaar vervreemd?
De Aardbeienstraat ligt in de vruchtenpudding buurt de eerste zijstraat aan de binnen gracht nabij het Hollandse plantsoen. Kosakiliov, Vrankrijkse vlaai, het inheemse Grutje, en ga zo maar door, liggen om de hoek. Lijkt me leuk jouw reactie te zien als je hier mijn nieuwe verblijfplaats bekijkt in het bruisende centrum.
Nou A. ik ga weer stoppen, ajuus en misschien tot ziens, of anders vaarwel, het ga je goed.

Mobar V.

Wat er ook gebeurt in de wereld, het maakt jou niets uit, jij bent een droom.

 Doodadvertentie

Ze weet niet waar jouw stem vandaan komt, maar waant aprilbloesem in jouw ontheemde mond. Ze ziet een droombeeld in je ogen, van toen, jouw ogen van het verleden. Het verhaal dat nooit werd verteld, door het zwijgen dat jou werd opgelegd.
Ze ziet de doden van gisteren overleven in een vluchtige toekomst, als zombies in een angstaanjagende film. Een film die niemand heeft gezien. Om de ziel een geest te geven, leeft ze in dromen door angst verlaten, met vertaalangst in haar geliefde hart.
Ze ziet je dwalen, maar zij leeft mee, ze brengt stil jouw hart terug naar zee. 
Ze weet niet waar jouw stem vandaan komt. Het is de stem uit een verleden. Ze droomt verwelkte bloemen in jouw dode mond achter de duinen. Het is een krankzinnige droom.
Violette heeft de doodadvertentie in de krant gelezen, de doodadvertentie op dun papier. Het is zo vreemd dat je niet meer leeft. Het voelt vertrouwd dat zij jou niet is vergeten. Het is voorbij, voorgoed voorbij. De verhalen leven slechts in het verleden.

Als natuur verdwijnt

Wet het van de koude
nattigheid en het moeras
soms ben je niet de oude
pas je amper in jouw jas

begint dan droef te kwaken
groene kikker op het gras
de prinses wil niet ontwaken
tijdens het pinnen met jouw pas

er valt niet veel te vieren
geld is op, maag is leeg
voelt je eenzaam tussen stieren
harddrugs spuiten in een steeg

verloren naast die rijke mensen
op zoek naar koopjes voor geluk
niets overgebleven van de wensen
die jij ooit had, met Donald Duck

weet het van natte regen
door een paar druppels

ga je niet dood

maar voor een kikker die wil bewegen heb je niet heel veel aan de goot.

 Maanziek

Als zelfs de wintermaan
mijn woorden niet verstaat
dan blijf ik toch steeds hopen

dat ’t verlangen
naar jou niet overgaat
want dromen
kan je niet verkopen

omdat jij, mijn muze, maanziek wordt
ik de nachten niet kan tellen
dat ik in gedachten naast je lig
omdat mijn hart je niet kan bellen

dus beloof ik je een mystieke boterbrief
in een ruimteschip op weg naar jou
in deze wereld van ik heb je lief
is er geen leven zonder kou

waar alles, over ons, geschreven is
de maan laat niemand in het blauw
het maanlicht spreekt “ik hou van jou”

maar de maan is ziek, niet gediend van repliek
het zit de mensen zichtbaar tegen
door de winter en de regen

zelf het eigen hart raakt soms op drift
haast ieder ego lijkt behoorlijk geschift

er is geen tijd meer te verliezen
wanneer we toch voor dromen kiezen
zal de maan haarzelf genezen
verleden tijd heeft dat bewezen.


15 december 2012

9 augustus 2013

Einde van het eiland

Minnaar van dromen
zou je willen vragen
aan het einde van het eiland

dingen die echt deugen
zingend over liefde
zoete wens in duisternis
dat je best weer wil begeren

voor die droom aan vasteland
zo lief jouw lieve zinnen
dromend over liefde
overtuiging van geluk
zoektocht naar waarachtigheid

vliegend over erotiek
een onbestemde dorst
in dromen droomverleden
onder glinsterende sterren

stralend over liefde
jouw liefde
liefste, onze liefde

alle liefde

snak gewoon
naar dat geluk
aan het einde van het eiland
klinkt ons lied van liefde.

8 oktober 2013

 Lieve wonderbaarlijke jij

Blief ik jouw woorden met een graagte
van volle emotionele rijkdom
zie ik je graag weer in het zadel
waar de schemering daalt
de wilde planten opgeschoten
heb ik een nieuwe broek gekocht
of leef ik verder in de jouwe
het alfabet niet langer waterpas
terug in dat woordspel waarmee
jij mij toen in duister liefde
in die veelvoud van toezeggingen
en om raad vragen
beschouwelijke raad
in eerlijkheid die langer leeft
dan eenzaamheid
die deze ruimte wezenlijk maakt.

16 oktober 2014

 Verhalende maan

ons weer zal vinden.


11 oktober 2014

Wolvenvriend

Bij nacht in het oerbos
klinkt jouw woeste gehuil
in verte van dromenland

eenzaamheid zal zich herhalen
om in het duister jouw vriend te zijn
waar kermistoestanden ontwaken

met bloeddoorlopen ogen
richt jij jouw wilde kop
naar volle maan die lacht

maar er is geen prooi

die op jou wacht.