Woordenschrift
Het vertrouwde zanglied
Zoveel was het niet
de inschatting die jij maakte
over mijn bedroefde intellect
in het bos dat van kleur verschoot
je gaf de bomen andere namen
ik ging akkoord met jouw vrije gevoel
omdat jouw woordgeluid mij opbeurde
door de openhartigheid
waarmee je sprak
je bespiedde een dronken vogel
ik gaf toe aan jouw vleugels
maakte een opening
in de robuuste muren van mijn ratio
je begroette een spreeuw
een specht, een uil
en alle andere dieren in het bos
ik vertrouwde
jouw gevleugelde woorden
en het zanglied van de herfst.