Trouwe kameraad
Ben ik de tuin door jou ontworpen
laat me dan niet verloren liggen
overwoekerd door het onkruid
we hadden geschillen
daar kunnen we niet over liegen
maar de dageraad belooft geluk
ik ben de zee
nu je schrijft over oceanen
zitten we samen in een zeilboot
een eiland roept ons
we zien de rotsen daar
en gooien onze wanhoop
voor anker, kameraad
daar ga je terug naar niets.
Onze lichaamstaal
Misschien mag ik
je vertederen
met ongekende duisternis
stille woorden die ik niet verzwijg
wanneer ik in jouw trouwe ogen kijk
onze lichaamstaal
is voortaan authentiek
in diepte van een hoofdstuk
uit een boek vol lentezon
en zomervreugde
we vergeten
de treurnis
van een verloren jeugd
nu je thuiskomt.
Lichaamstaal
Misschien kan het
je vertederen
met ongekende zachtheid
stille niet verzwegen woorden
in diepte van vergeten
nu je thuiskomt
in mijn gedachten.
Mobar