Dwaalgeest
Is het onjuist te menen dat de natuurwetenschap religie overbodig zal maken?
Devotie uit de Middeleeuwen, de hele dag dansende rivieren om de dwaalgeest te ontmoeten.
Zeewind spuugt over mijn schouder. Een vreemdeling ben ik. Ik drink zware wijn uit een slecht toneelstuk. Mensen die alles beter weten, maar geen ervaring hebben met de dwaalgeest.
Mijn hart is aan dit land toevertrouwd, maar ongekend blijft mijn hartstocht in het geheim van mijn lichaam verborgen. Door mijn onafgebroken geestelijk reizen ben ik een schim van mezelf geworden. Avonturen in de nacht spelen een rol in mijn geheugen. Ik heb ze allemaal lief gehad, zonder uitzondering of voorkeur. Het is bij mij altijd om het samen delen gegaan, maar door de teleurstelling haakte ik af.
Bij het grandioze uitzicht op de in zee ondergaande zon nemen mijn mijmeringen dwaze wendingen. Langs de zuidkust van mijn toekomstplannen dwaal ik dieper naar beneden.
Ik heb het onderzoeksrapport niet ondertekend. Het zijn mensen die denken dat ik wilsonbekwaam ben, terwijl er een prachtige geest zijn plek in mijn lichaam heeft gevonden.
Het grootste gemis gaat over mezelf. Door een ongekende emotie realiseer ik me dat ik anoniem ben gebleven. Het heeft geen zin om me bij de andere vluchtelingen aan te sluiten.
De stille dood fluistert zacht een naam. Er is niemand die wil luisteren.
Is het onjuist te menen dat de natuurwetenschap religie overbodig zal maken?
Devotie uit de Middeleeuwen, de hele dag dansende rivieren om de dwaalgeest te ontmoeten.
Zeewind spuugt over mijn schouder. Een vreemdeling ben ik. Ik drink zware wijn uit een slecht toneelstuk. Mensen die alles beter weten, maar geen ervaring hebben met de dwaalgeest.
Mijn hart is aan dit land toevertrouwd, maar ongekend blijft mijn hartstocht in het geheim van mijn lichaam verborgen. Door mijn onafgebroken geestelijk reizen ben ik een schim van mezelf geworden. Avonturen in de nacht spelen een rol in mijn geheugen. Ik heb ze allemaal lief gehad, zonder uitzondering of voorkeur. Het is bij mij altijd om het samen delen gegaan, maar door de teleurstelling haakte ik af.
Bij het grandioze uitzicht op de in zee ondergaande zon nemen mijn mijmeringen dwaze wendingen. Langs de zuidkust van mijn toekomstplannen dwaal ik dieper naar beneden.
Ik heb het onderzoeksrapport niet ondertekend. Het zijn mensen die denken dat ik wilsonbekwaam ben, terwijl er een prachtige geest zijn plek in mijn lichaam heeft gevonden.
Het grootste gemis gaat over mezelf. Door een ongekende emotie realiseer ik me dat ik anoniem ben gebleven. Het heeft geen zin om me bij de andere vluchtelingen aan te sluiten.
De stille dood fluistert zacht een naam. Er is niemand die wil luisteren.