Februari in Amsterdam Oost
In de straatboekenkast ligt een boek van Heleen van Royen met de titel “De hartsvriendin.” Een jonge vrouw gekleed in een donkere winterjas en met een paraplu boven haar hoofd pakt het boek uit de openbare boekenkast en leest de eerste regels van het eerste hoofdstuk.
“Mijn droom is zo lekker dat ik niet wakker wil worden. Uit alle macht probeer ik mijn ontwakend bewustzijn tegen te houden. “ De jonge vrouw denkt even na en legt het boek dan weer terug in de verweerde straatkast.
Ze haalt iets uit haar groene handtas. Twee rode balletschoentjes. Ze zet het paar balletschoenen netjes tegen elkaar naast de boeken in de houten kast. Haar oog valt op een ander boek dat in de gratis straatbibliotheek ligt.
Het Spectrum Citaten boek. Ze pakt het boek en stopt het in haar groene handtas, die verder leeg is.
Er is veel verkeer op de Wibautstraat. Langs de eetgelegenheden loopt ze over de stoep terug naar haar woning waar ze uitzicht heeft op een binnentuin. Ze observeert:
De kraaien in de oude binnentuin schrikken van de echo van hun gekras. Ze vliegen op en verlaten de tuin met veel lawaai.
De jonge vrouw heeft geen tijd voor de kraaien. Ze haalt het Citatenboek uit haar groene handtas en legt het boek bij de andere boeken die ze uit de straatkast heeft meegenomen.
Het is februari in Amsterdam Oost. De buurtbewoners verlangen naar het voorjaar. De dagen zijn nu donker en grauw. Een storm en nog een storm, slechts af en toe laat de winterzon een glimlach zien.