Ongekende duisternis
Je ademt uit lucide dromen in stille momenten vol herinneringen
even voor het slapen gaan raak je een gevoelige plek
van een lichaam, van een mens.
De heldere maan schijnt met jaren van heimwee in de intieme binnenwereld van onze zielen.
de vogel van de donkere nacht zal naar het droomland vliegen
misschien mag ik je heerlijk vertederen met ongekende duisternis
Ik spreek niet luid, het is niet mijn stem
er zal een ander in de nacht over toekomst gaan spreken
het is niet omdat sommige mensen maskers dragen om iets te verhullen
of dat ik door stille eenzaamheid de dingen verwrongen ben gaan zien
je ademt uit mijn dromen in kalme momenten even voor het ontwaken
je raakt mijn gevoelige plek in ongekende duisternis
er is niets meer te verhullen.
Laat de waarheid zich eindelijk openbaren.
© mobar