Ga nu de deur uit om verder te dromen
je komt nooit meer terug, er is geen welkom
achter verre horizon van oude verhalen
een geheimzinnige jij in andere talen
je loopt nu op jouw laatste benen
door kasteeltuinen met pampagras
landen vol rijkdom en zinnige deugden
mensen genieten van alle geneugten
met nieuwe roeping zonder te dwalen
ontstaan in luwte weer nieuwe verhalen
de weg terug is eindelijk verdwenen
ga nu de deur uit de droomreis gaat komen.
Beademde liefde
Avondlicht van de maanschemering
zij zag het fraaie licht der goden
sommige in eenvoudige onderbroek
gearresteerd voor dure woorden
zij bracht luwte voor het woord
het was een maanlicht zonder dralen
en met liefde voor alle daden
bezocht zij fraaie dromen
maar in het kielzog
van de droeve herfst
ervoer zij alle aardse zuurstof
als genade voor haar liefde.
Vleermuizen
Boze oren van de volle maan
zijn dichterbij dan ooit tevoren
door onze vlijtige vleugelslagen
in de moedeloze avond op jacht
na een vermoeide dag
reageren wij vilein
op alles dat nalatig is
spiegelen wij mysterieus
altijd in lucht in vlucht
op weg naar duisternis
de bloeddoorlopen droomwereld
van onze stille grillige spelonken.
Goed uitgelegd hoe velen van ons ze zien
30 mei 2020 15:22
Het hart heeft geen mening:
want ik weet dat onze liefde
over zakelijke kwesties
zal blijven zwijgen
ik heb je lief in het zand
van de zomer
wanneer
de wind keert
ben jij mijn stilte
het hoofd heeft geen hart:
want ik weet dat jij in jouw lust
het slechts voor de centen doet
ik ben jouw slaaf
ik blijf je trouw op het gras
van het voorjaarsfruit
wanneer
de zon schijnt
blijf jij mijn schaduw.
Toen jij mij de wolken droeg
Je woorden waren zacht
zachter dan mijn weemoed
mijn liefste er zat zuurstof
in jouw woorden en ik hunkerde
zoals jouw lichaam aan mijn zijde
lachend op het katoen, dat stug was
steigerde ik met mijn edele gewicht
we sliepen kilometers onder regen
maar dat maakte niets uit
we waren weg, op hoop van zegen
en je verklapte mij jouw naam
ik dronk uit de diepste poel van jouw hart
hield je hand vast, en droomde uren
over het uiteindelijk samensmelten
van onze ziel, die al uit een stuk bestond
we kwamen in beweging, namen bochten
liepen een eind recht door naar de hemel
we verborgen het alfabet naar onze lusten
we verzamelden spullen om later weg te geven
er gingen mensen dood
om nooit meer terug te keren
er vlogen vogels naar het Zuiden
met vreemde geluiden
ik voelde een onbestemde angst
toen ik naast je lag te dromen
dacht ik na over wat we overdag deden
toen jij mij de wolken droeg
was je angstig
en leefde je in het verleden.
...
Mooi gedicht, het raakt me.
deze is mooi
kilometers onder regen :) Mooi
op het gras
van voorjaarsfruit
in het zand
van de zomer
en wind keert
naar stilte
in de schaduw
van de zon
Zomaar een paar zinnen uit jouw gedicht
die mij aanspreken
mixmaus Anneke