Weegschaal

Een weegschaal is een meetinstrument

waarmee het gewicht van een voorwerp

kan worden bepaald.

In de mythologie van het Oude Egypte

vervulde de weegschaal een rol

bij het wegen van het hart.

Openhartig

Het is niet bekend
of identiteit uit het hart komt
en intensiteit uit de ziel

er worden verhalen verteld
dat sommige mensen vreemden zijn
niet willen praten met verdriet
en anderen in verloren wartaal
zien niet in dat er geen heimwee is

het was allemaal probeersel
een poging tot, met vage hoop
want er is geen einde aan verlangen

zodra toekomst om de hoek kijkt
zie je alle gezichten weer terug
alsof ze nooit echt zijn verdwenen

ze tonen een waanzinnige glimlach
van herkenning, droomherkenning
totdat de droom tenslotte slaapt.

14-10-2011

Dwaalritme van de halve maan

De halve maan dwaalt
eenzaam over zomervelden
zwerft in stilte
over onstuimige zee

onze meest mooie dromen
moeten het deze nacht
in bewondering ontgelden

en met die teloorgang
gaat alle schoonheid
in dat trieste ritme mee

naar een nieuw woordloos bestaan
een glorievolle letterloze waan
dwaalritme van de halve maan.

Droomschaduw - Weegschaal – Geestig

Zoals ik aan je wen

Hier waar jouw heldere adem
het hart zuivert vannacht
zie ik jouw bijzondere naam

geschreven in het maanzand
met die lach vol sterren- schittering
om mijn rugzakje te verlichten

soms kom je hier in de binnenstad
om taart te eten met jouw boezem

dan hangen er theelepeltjes van zink
als oorhangers aan jouw grote oren

en roer ik in gekookte melk
om jouw koffie te laten dansen.

Droomschaduw - Weegschaal - Geluiden van de ziel

Teder

Mijn gespiegelde vergankelijkheid

bekijk ik in de droefenis van jouw ogen

hoe iemand met jouw zeldzame schoonheid

tot zulke tedere dingen in staat is

hoe iemand zo teder kan zijn

tussen al het lawaai en de wanhoop 

van betweters en analfabeten

jij evenaart het geheim van de natuur

in alles wat je doet

voel ik de oerkracht van liefde geven

via de erfenis van de nacht

die we samen teder hebben gemaakt.

Jouw naam

Jouw naam klinkt als muziek

maar dan die van een stille soort
je dient me van repliek

alsof je bij een ander hoort

ik kijk je vragend aan
jouw zangkunst is een hoogtepunt
jouw glimlach heeft mijn geest verstrooid
we liggen in het hooi en ik voel jou
zoals jij mij voelt, teder

met dat handgebaar van vrede

jouw naam klinkt als muziek

met letters in het zand geschreven.

Droomschaduw - Schemeren - Halfduister

Schemerliefde

Over waar de zon zou verdwijnen

achter de horizon van een stil land

zwegen we uit eenzame armoede

en het begrip zwijgen kreeg meer zeggingskracht

naarmate de schemering ons overviel

met zijn grillige harmonie van fluisteren

het was jouw hand, mijn kruis en een zwemmende zwaan

die ons vertelden over de overlevering

van zwijgende mannen en dauwdruppel arbeid

diep in onze verlegenheid van verandering

maaiden we het late avondgras met een zeis

zodat de dood onze gedaanten zou herkennen.

Droomschaduw - Lentevriend – Flora

Bloemenvriend

De bloemen nooit
in onsterfelijke bloei
tussen het malse
gras op jouw graf

onze vriendschap
is niet overleden
als een vlinder
of veulen in draf

hier geuren seringen
in ‘t serene zwijgen
onder sombere wolken
lopen kleine insecten
op zoek naar verpozen

ik overdenk mijn defecten
die zonnestralen bedreigen
nu de dood jou heeft gekozen.

                           
Het eiland mens

Hier zie je de mens in al zijn kleinheid
met een hormoonhuishouding
en abstracte reflecties
in dagelijkse bezigheden

korte lontjes
lange tenen
schimmelkaas
en dobbelstenen

hoe worstelt hij zich uit de taal
geeft hij antwoord tegen beter weten
lapt hij betekenissen aan zijn laars

voor groepsgedrag, zo onomstreden
maakt hij vijanden van vrienden
en vrienden van vijanden

in zijn vrijage met het heden


hier zie je de mens in al zijn grootsheid
met zijn kleine mimiek gebaren

hier blijft hij staren
om zich te klaren
in al zijn vingervlugheid
van stiekem dromen stelen
tussen straffen en bevelen

zijn eigen ondergang
om uit te delen

liefst zonder kleren, om te jongleren
en vervolgens
het tegengestelde beweren

op zijn eiland, in een weiland
en eindelijk in een vrij land

om heen te gaan
liever dan naar de maan
in zijn eenzaam droombestaan


hier zie je de minnaar en de minnares
met beide lippen gelukzalig
aan de fles

daar gaat de zon
hier is de maan

waar komt de mens vannacht vandaan

het eiland mens is weer geboren
Moeder Aarde is haar hoop verloren.

© Copyright Henk van Dijk.