Droombestaan – Jeroen
Leiden of lijden
Leiden of lijden
waar zal dat toe leiden
vroeg de Engelstalige dichter
zich af in een trillend gedicht
terwijl de voelsprieten van lente
lieflijke dromen brachten
leiden of lijden
waar zal dat toe leiden
vroeg de Franstalige dichter
zich af in een droevig gedicht
terwijl de vingers van het voelen
de werkelijkheid betastten
leiden of lijden
waar zal dat toe leiden
vroeg de Nederlandstalige dichter
zich af in een kleurrijk gedicht
over zijn woonplaats: Leiden.
Vertaling van een droom-bestaan
Dankzij het droom-bestaan van mijn jeugd
ben ik uiteindelijk tot het leven bekeerd
ik geloofde eerst de originele woorden niet
zo tegengesteld als ze waren in uitersten
het diepe donkere zwart en lichtvoetig wit
de ooievaar waarschijnlijk blind
en boerenkool met rupsen
in zichzelf gekeerd in automatisme
droomde ik bewegingen, beweringen
veranderingen die niet voorgesteld werden
als een God boven een vastgeroest gezin
toen mijn vader verdwaalde
in zijn zwerftocht langs de oevers van de rivier
kreeg ik een ketting van een zigeunervrouw
die alle landen van de wereld had gezien
het duurde niet lang in mijn gedachten
de vertaling van mijn droom-bestaan
een feit in de hooiberg van de zomer.
Duistere spreeuw
Het droeve heimwee lied van de duistere spreeuw
klonk op de oude kerktoren in haar geboortedorp
mijn religieuze tante
had een zenuwinzinking
met woeste razernij
tijdens een onbezonnen vlaag
van volkomen verstandsverbijstering
had ze al haar hoenderen vermoord
als een kip zonder kop
begon ze te krijsen
alsof er ergens op de wereld
een plek zonder muren
en verschil in tijdsinzicht was
liet zij haar laatste hoop vervliegen
naar de demonen van de nacht
de duistere spreeuw bleef rustig zingen.
Nachtspiegel
Dorstig als een reus
drinkt hij de oceaan leeg
dronken nachtspiegel.
Droom zwerven
Het droom zwerven
van mijn deels vergeten jeugd
herinner ik met volle teugen
door een natuur die in mij is
een gevoel van ziel bevrijden
en in de echo van de droomschaduw
slapen er vlinders op paddenstoelen
in het donkerste duister van het bos
heb ik mijn buik vol van herinneringen.
Even bij me
Je was even bij me
in gedachten ontstaan na een droom
we liepen samen over de kust
van een emotieloos strand
jij bladerde mijn geheugen terug
naar mijn lijfsbehoud
ik nam een beetje ruimte
uit mijn omgeving
die een zweterige geur had
je vertelde iets
over een gestolen tekening
ik gaf je een leeg vel papier
voor de toekomst
nog voor de maan begon te twijfelen
over de kansen die we hadden gehad
toen die zwarte vogel wegvloog
nagejaagd door de dood van een generatie.
21 maart 2014 19:05
Ekster
Er verscheen een ekster
in de zomertuin, deze ochtend
en mijn moeder was ziek
en mijn vader lag op sterven
hij had een gouden ring
in zijn snavel geklemd
gestolen van een notaris
die alles zwart wit zag
er dreven wolken over de zomer
als stille getuigen van een groot verdriet
en de ekster vloog weg
naar verre oorden, zonder afscheid
met de ring, de nietszeggende ring
van blinkend waardeloos goud.
15 augustus 2015 15:58
Maanspiegel
Lentedroom van zon
in de spiegel van de nacht
nat maanschilderij.
graag gelezen.
prachtig geschreven, Jeroen.
Met mijn verbeelding, lees ik veel meer dat jij hebt geschreven...
Mooi dat jij je dit kunt verbeelden, bedankt voor jouw reactie.
Mooi geschreven Jeroen , met een verdrietige ondertoon.
Ja, een moment van verdriet. Blij met jouw reactie. Zomergroet.
Donker en zwaar. Als met lood in de schoenen de maan om raad vragen. Bijzonder, Jeroen.
Een prachtig gedicht! Heeeeel graag gelezen!
Bedankt voor dit enthousiasme!
Herinneringen zijn beelden die mensen naar de toekomst drijven.
Super J.S.
Mooie herinneringen zijn er om te koesteren, Jeroen. Droomzwerftochten hebben nogal eens een wispelturig karakter.
Ja, de mens is nooit perfect.
DE nachtspiegel zou dronken zijn van duisternis. Het blijkt dan de Oceanen niet bestaan. Wat wij niet zien vermoeden wij dat ze niet bestaan... Prachtig!
Wat heb ik dit graag gelezen Jeroen! Mooi!
Heel mooi. Knap hoe je vogels en pluimvee op verschillende manieren in dit gedicht gebruikt.
Wat een fijnzinnig gedicht, met mooie doordenkers!
(Oceaan)
Wat een prachtige poëzie, Jeroen. Een van de mooiste die ik al heb gelezen. Jij ontroert mij. Je verzen zijn werkelijk prachtig!
Wat een mooi gedicht over je stad. Ik hoop dat in Leiden het geluk jou verder mag begeleiden.
Ik krijg kippenvel door het lezen van je verzen. Ze zijn intens mooi!