Echo in de nacht

Hoe weergaloos
is de echo in de nacht
nu alle bomen zwijgen

in het tekenland
van mijn verdriet
waar het potlood
zwarte lijnen trekt

naar een rivier
van tijdloze woorden
een horizon zonder grenzen

om de stilte niet te horen
die zwijgt in mijn hart

om de liefde niet te vermoorden
die bij me bleef toen jij stierf

in al die mooie woorden
die je mocht spreken met jouw hart

ze leven nog in mijn gedachten.

© mobar