Vrij naar vrolijke liefde

In de heimweehut van klein verlangen
viert de woorden-zwerver
momenten van bezinning:

Hoe het droompaleis betreden?

De rode loper voor de nauwe ingang.

Er staat een vrolijk briesje
wie zingt over liefde?

Er klinkt een olijk liedje

we laten elkaar vrij
uitspreken

dromerige prehistorische mensen
zijn we geworden?

Aan de oevers van rivieren
in doen en laten.

Ik laat je eindelijk gaan
in je dunne stilte

een dief steelt je woorden
laat je veren zien

aan de blote kont van een bestuurder
en die noemt je een verrader

maar ik weet toch van jouw vlag vertoon

de afgunst van jouw afstammelingen

jij belt een psychiater
neemt afscheid van de nacht

en gaat vrij naar vrolijke liefde
om de liefde te beminnen

met die natte zendmast

in het schijnsel van het duisterlicht.