Kruidentuin

Met een hongerig gevoel
in de trein achter zijn mondkapje

zag hij de vrije ganzen vliegen
boven het aangrenzende polderlandschap

alsof ze regelrecht naar de kersttafel
van zijn overleden moeder in de hemel vlogen

zo voelde hij zich bevoorrecht in de trein
die eigenlijk nergens naar toe ging

nergens anders dan naar de kruidentuin
van een overleden tante

aangelegd in zijn dromen
omdat hij niet kon slapen

door de stress

greep hij toch weer naar de fles
dorst was niet te stelpen

hij dacht aan jonge weerwolven
ridders die elkaar bestreden in de hel

de kruidentuin ligt nog altijd aan het oeverland
waar de bomen de nacht zwijgzaam groeten

hij haalt er zijn rozemarijn, zijn tijm en de kamille
en de nachtkruiden voor zijn mysterieuze wijn.

Schrijver: Avril Gareel