Vogelverschrikker

Ze zeggen dat hij bij de kraaien hoort
met zijn talent om over de dood te zwijgen
en wat weet hij over liefde, nu hij er naar snakt
alleen op het veld met uitgezaaide bloemen

vogelverschrikker tegen wil en dank onder regen
met natte hoed en ongebruikte wandelstok
om de dieren weg te jagen waar hij van houdt
de vogelverschrikker heeft het koud

en schijnt de zon hem eindelijk warm
dan mist hij door de wind zijn linkerarm
staat hij te zwaaien maar blijft onbemind
als vogelverschrikker en ontheemd kind.

Schrijver: Jeroen Splinterman