Bescheiden gezichten

Je schrijft zonder de passie
te herhalen van de heldere stem
uit de spelonken van het duister

je spiegelt jouw verlangen
aan bescheiden vriendschappen
de eenzaamheid compleet

je fotografeert mysterieus
oude bomen in nevellichten
vaak vertwijfeld serieus

je projecteert jouw behoeften
in probeersels en gedichten
tekent met een loodgrijs potlood

bescheiden mensengezichten.

Schrijver: Florian van Driesteveld