Nachtelijk dwalen

Je probeert breekbare stilte
voor jezelf te aanvaarden
in het diepe duister
van de zwoele zomernacht
na angstig nachtelijk dwalen

bij de begroeide oevers
van het verlaten zoetwatermeer
met een uit slaap ontwaakt geweten
zodra jouw aardse ziel
bloeiende glans krijgt

er is een stemmig
onhoorbaar fluisteren
in dit verstilde zwijgen
een stem die je niet hoort
maar wel begrijpt
nu het droomkompas
wederom richting geeft

aan het leven
met al haar gebreken
aanvaard je de stilte
van de nacht
alleen op weg
naar nieuwe dromen.

Schrijver: Jaap Smet