Duisterklacht

Je hoeft me niet te redden
ik weet hoe ik me gedraag
nooit bang om alleen te zijn
in dat verlegen zijkamertje
van duisterklacht in zwijgtaal

jouw decadente woordenbrij
van lethargie en fatalisme
jouw zoemende zwemmende woorden

ze drijven weg, nemen af
in geluid en kracht over de rivier
van aanwezigheid in duisterklacht.

Schrijver: Anita Dalstraat