Graf

Zware donderwolken
verduisteren maanlicht

de gele trompetnarcis breekt
in donkere nachtmerrie

naast de steen met de naam
van een vriend uit onzekere tijden

landwegen kronkelen zich
in zijn sombere gedachten

emoties stromen
zijn als wilde rivieren

tranen vinden warme wangen
alle onrust in een nacht gevangen

er is een weg naar nergens
een ontsnapping in niemandsland

bij het hek waar zijn slaap
een stille droom hervat

dwalen zijn sobere gedachten
naar een liefde uit het verleden

uitgeput met de fles in zijn handen
legt hij de witte rozen op jouw graf.

Schrijver: mobar