Woordeloos alleen

Nu ik uit jouw stilte ben gestapt
wil ik toch nog iets zeggen

over de wilgenwouden van mijn jeugd
de denkbeeldige wolven en tedere beren

een tatoeage op jouw linkerarm
en een verleden van dwangmatige moeder

moedertjes noem ik ze nerveus
terwijl het eiland eenzaam alleen wordt

zonder jouw berichten uit de Oeral
met de meren en de bergrivieren

dat grote gebouw waar je studeert
het eten dat je rondbrengt in de stad

maar de woorden blijven hangen in mijn keel
ik ben hier woordeloos alleen.

Schrijver: Bjarne Gosse