Moedervrouw

Mijn stille gedachten worden weidser
alsof het landschap van haar sterven
zich uitstrekt tot aan de blauwe rivier

even hoor ik weer haar oude stem
droom lustig in schetsen van verbazing
laat ik haar los om te dwalen in de bossen

waar haar kinderavonturen tot leven kwamen
daar ligt nu haar as begraven onder het mos
tussen groene varens, beschaduwd door eiken

soms hoor ik haar stem uit oude kelen
mensen die het moeilijk hebben
versleten in het lijf, niet in de geest

bezinning wordt steeds aangenamer
met huid en haar en hart en ziel
wolken komen uit de hoge bergen

midden in het verlaten landschap
waar wind waait achter schaduwen
dwaalt moeders geest nu in het bos.

Schrijver: mobar