Waar gaat dit heen?

Nu de vermoeide dag afscheid neemt van de zon
de heldere maan hangt te wachten op dromen
besluit zij weer aan hem te denken:

Ik denk dat jij alleen
zelf het antwoord kan geven
op jouw herhaalde vragen

weg van de zelfverheerlijking
ironie, humor en religie
alleen met jouw verkregen ratio


met de beide blote voeten
op de grond, gezegend
tussen dromen en verlangen

alleen, naakt en verdrietig
met een eenzame vraag
steeds dezelfde vraag

waar gaat dit heen?

Niemand geeft antwoord.
Nee, iedereen zwijgt
koestert de stilte

omdat ze weten dat jij
gedichten schrijft in stilte
met liefde in jouw hart

je telt jouw eigen zegeningen.



© mobar