Echo in de nacht
Hoe weergaloos
is de echo in de nacht
nu alle bomen zwijgen
in het tekenland
van mijn verdriet
waar het potlood
zwarte lijnen trekt
naar een rivier
van tijdloze woorden
een horizon zonder grenzen
om de stilte niet te horen
die zwijgt in mijn hart
om de liefde niet te vermoorden
die bij me bleef toen jij stierf
in al die mooie woorden
die je mocht spreken met jouw hart
ze leven nog in mijn gedachten.
© mobar