Schemering

Zochten ze het warme zand
van vergeten lucide dromen
in duinen van toekomst.

Daar tussen haar blonde haren
klonk zijn ernstige stem

die hen meenam in verhalen, de verbeelding
voorbij, mysterieuze horizonnen bij nacht
een zachte echo die moest lachen.

In schemering van de binnenziel
bracht zij hem schelpen, meer waard
dan het andere nutteloze
in haar visuele droom

hij genoot van de mooie zomer, zij was blij
omdat het niet meer regende in haar hoofd.
 
 
© mobar.