maart 1983

Na de teleurstelling over de vreemde verjaardag van de inmiddels zesendertig jarige schoonheid kwam de hoop op hereniging met de frivole Emma steeds dichterbij. Een bericht uit Oostenrijk dat Emma op weg was naar haar riante herenhuis deed Bjarne glunderen.
Het voorjaar was liederlijk met ontluikende tulpen en jonge scheuten aan de bomen. En Emma was ook weer scheutig! Met de wijn en haar prachtige verhalen over alle mensen die ze op haar reizen had ontmoet. Het leek bijna of de jeugdige Bjarne er zelf bij was geweest. Haar vriendelijke anekdotes over de eenvoudige mensen die zij zo lief had met haar erudiete gereedschap en mensenkennis. Ze was een ware ambassadrice van de liefde voor de schilderkunst. De mensen hingen aan haar lippen wanneer ze meer vertelde over de betekenis van een schilderij en de bedoelingen van de kunstenaar.
De jeugdige Bjarne hield ervan haar zo in volle glorie te zien herleven om zijn jeugdige fantasie te dienen. Zijn prinses van de duisternacht. Ze was een wellustig wezen!
Bjarne kon niet anders dan haar enkele keren liefdevol bestijgen.
Terwijl de zon op zijn balkon scheen kon hij zich niet voorstellen dat er ooit iemand anders zou komen dan Emma. Met haar prachtige pronkende voorgevel had zij iets mysterieus. Een aan de magie grenzende geilheid die van Bjarne de man maakte, die ze zo nodig had voor haar intense verlangens.
Heerlijk was het om haar te voelen rillen van genot, terwijl buiten de krokusjes in bloei stonden. De zangvogels oefenden met plichtsbesef hun liederen. Zij waren op hun beurt scheutig met die natuurlijke muziek.

Bjarne Gosse oefende keurig op zijn blokfluit om de bloesem toe te fluiten. Hij had les genomen bij de muziekschool in de buurt.
En af en toe floot Emma een lieflijk deuntje mee. Bjarne had niets meer te klagen in dit prachtige liefdesleven. Zelfs het pesten van Arthur en de verwarrende leugens van Gerard Vroeg konden hem amuseren.

Meningen waren dikwijls zo onnozel wanneer Bjarne iedere avond van de intense liefde mocht proeven. Het voorjaar kwam met jonge scheuten en Emma en hij, haar trouwe bewonderjongen genoten scheutig van de liefde.

Op school haalde Bjarne een negen voor het vak Algemene Plantenkunde. Hij kreeg onverwacht hulp van de tuinderszoon Arthur, die hem in de pauze de vragen verklapte zodat Bjarne nog snel het een en ander op kon zoeken.
Als hij voor zijn diploma zou slagen kon Bjarne naar de kunstacademie. De tekenleraar vertelde dat Bjarne goede kans maakte om te worden aangenomen. Zijn tekeningen waren fris en met overtuiging gemaakt.

Ook Emma begon steeds enthousiaster te worden. Ze koos zelfs een van zijn jongste tekeningen uit om in de woonkamer op te hangen. Ze liet het werk op papier inlijsten.
Bjarne genoot van alle voorspoed die hij in zijn jonge leven tegenkwam. Niets wees erop dat zijn leven binnen afzienbare tijd een dramatische wending zou krijgen.

april 1983

Emma was voor een belangrijke bijeenkomst naar Brussel toen de jeugdige Bjarne met een voorjaarsgriepje in bed lag. Hij kon even niet studeren voor de Middelbare Tuinbouwschool. Het betekende wel dat hij later zijn examens moest inhalen.

Bjarne had koorts, hij hoestte en zijn neus zat vol met snot. Keelpijn en een zwaar hoofd. Om toch een beetje afleiding te hebben had hij een oud plakboek over de natuur uit de boekenkast gehad. Mooie plaatjes over het buitenleven om in bed te bekijken.

Zijn gedachten begonnen af te dwalen naar zijn jeugd en de natuur die hij in zijn jeugd was tegengekomen. Er was een plek waar ze als jonge kinderen graag gingen spelen. Achter het moeras met de rietlanden in een iets hoger gedeelte van het ruige terrein stonden groepjes wilgenbomen. Als je laarzen aan had kon je met veel moeite dit kleine eiland bereiken. De jeugdige noemde het eiland: Het vogeleiland. Er kwamen veel vogels om te broeden, en het was eigenlijk niet de bedoeling dat er mensen kwamen om de rust te verstoren. Er lagen schatten begraven, waar niemand iets van af wist.

Bjarne Gosse ging er soms alleen naar toe om verhaaltjes te verzinnen, als tegengewicht voor de sleur die een verwarde dominante moeder met zich mee bracht. Het alleen en eenzaam zijn kreeg dan iets bijzonders, een mystieke lading die bevestigde dat de band met de wildernis diep in de mens zat. Het waren verzinsels, een kinderlijk dichten alleen voor de vrije vogels en de zomerse bomen. Woorden voor de wilde bloemen van de nacht.

Bjarne ging er steeds vaker naar toe wanneer zijn ouders ruzie hadden. Het vogeleiland werd zijn aparte wereld met een eigen werkelijkheid.

Een kindergeheim waar de grote mensen vanaf moesten blijven. Een spreektaal die slechts door de vrije vogels kon worden begrepen. Gevleugelde onwetendheid in het fantasierijke brein van een onschuldig kind. Er ontstond een vreemd verlangen om in deze oorsprong terug te keren. Alsof er een enorme mystieke magneet zijn vlees polariseerde met een drang die later dwang zou worden. Er was geen ontkomen aan, het vogeleiland begon zijn denken te beïnvloeden. Het was zijn stukje wereld dat van niemand anders was. Hij schreef er zijn eerste kindergedichtjes. Bjarne zweeg er over zijn eerste verhaaltjes. Hij dacht er voor het eerst na over de liefde voor een vrouw.

Het kwam als een verrassing dat zijn broertje Tom zijn moeder vroeg om een keer mee te gaan naar het vogeleiland. Bjarne vond het eigenlijk niet leuk. Het was zijn geheime plek om te overleven.
Zijn moeder was nieuwsgierig maar zag niets van wat Bjarne er had gezien. Tom was uitgelaten alsof hij het leuk vond dat hij het geheim had verraden. Op de terugweg kregen Tom en Bjarne ruzie. Zijn moeder had er geen grip op. Tom duwde Bjarne in de sloot. Hij wist met zijn natte kleren weer op de kant te komen.

Zijn moeder was boos op hen allebei. Ze mochten niet meer naar het vogeleiland gaan. Bjarne liet alle geheimen toen maar daar, onbeantwoorde vragen begraven in de natuur. Nooit ging hij er nog kijken, twee jaar later bestond het niet meer omdat er een weg werd aangelegd voor een nabij gelegen volkstuincomplex.

Er was Bjarne iets afgepakt. Hij mocht er niets over zeggen. De hele wereld werd een beetje kleiner. De straatlantaarns van de stad kwamen honderd meter dichter bij het houten huis. De beschaving naderde snel en de ruzies van zijn ouders werden heviger. Ze woonden in een tijdelijke woning, het avontuur kon ieder moment voorbijgaan.

Bjarne droomde wel eens dat hij kon vliegen. Dan vloog hij weg van de plek waar hij zijn vleugels had verwaarloosd en ging hij achter een horizon, naar een mooi vrijzinnig land met een zonnig landschap.
En ergens in dat land was een nieuw vogeleiland. Waar de dromen onverstoord verder gingen met natuurgeschiedenis schrijven.
 
De jeugdige scholier was moe door de koorts en zijn zware hoofd. Een diepe slaap hield hem gezelschap tot aan de ochtend.

mei 1983

De meidagen van het jaar 1983 waren aangebroken. Bjarne was weer bezig met leren voor zijn examens op de Middelbare tuinbouwschool.

Tom, de jongere broer van Bjarne, was op het Amsterdamse politiebureau geweest. Hij had zijn eigen stereo gestolen, aangifte gedaan van diefstal en zo de verzekering opgelicht.

De dominante moeder van Bjarne was compleet overstuur en ze had geen ruimte voor de verhalen van Bjarne. Het was ook maar beter zo, ze zou het toch niet begrijpen. Tom was altijd al haar zorgenkind. Bjarne moest zichzelf zien te redden.

De examens op de Middelbare Tuinbouwschool waren pittig. Gelukkig had de jeugdige Bjarne het vermogen de stof in korte tijd te onthouden en haalde hij redelijke cijfers voor de verschillende vakken.

Op zijn stageperiode op het studiecentrum voor biologisch dynamische tuinbouw in Driebergen keek hij met gemengde gevoelens terug. De eerste weken mocht hij niet mee eten met de andere mensen die er werkten omdat hij op een gangbare tuinbouwschool zat. Pas toen er een andere bedrijfsleider kwam mocht hij wel mee-eten en hoefde Bjarne niet in een aparte kamer zijn zelf meegenomen boterhammen te nuttigen. Het was wel een mooie groentetuin en ze hadden er wat klein vee. Het werk was lichamelijk zwaar. Er was te weinig personeel om de tuin goed te onderhouden. Het was te zien aan de soms te laat geoogste groentes en aan de rommel her en der.
De nieuwe bedrijfsleider begreep het belang van stagiaires beter dan zijn voorgangers. Hij verschafte Bjarne Gosse de nodige informatie voor de scriptie die hij over het hele gebeuren moest schrijven. Peter Halm had hem een mooie donkerrode map gegeven om zijn scriptie er verzorgd uit te laten zien.

Ondanks de ongemakken schreef Bjarne Gosse een bezielde scriptie over de biologisch dynamische tuinbouw. De leraar van de Rijks Middelbare tuinbouwschool te Utrecht was allerminst onder de indruk. De scriptie zag er weliswaar verzorgd uit en was inhoudelijk ook prima in orde, maar het stak hem dat Bjarne de alternatieve tuinbouw zo rooskleuring had geschetst. Hij noemde de inkomsten erg pover voor vier personen, en hij gaf Bjarne als cijfer voor de scriptie een zeven.

Bjarne dacht er steeds vaker aan om na zijn examens naar de kunstacademie te gaan voor een toelatingsexamen. Maarten Wolvenknaap en Gerard Vroeg stimuleerden hem verder te gaan met zijn creatieve werken. Hij liet zich graag inspireren door de natuur en schilderde dierfiguren met een expressieve uitdrukking op het gelaat.

Het contact met zijn ouders werd steeds slechter nu zij hun handen vol hadden aan zijn jongere broer Tom, die verslaafd was geraakt aan softdrugs. De jeugdige Bjarne leerde meer en meer voor zichzelf te zorgen. Eenvoudige maaltijden klaarmaken als Emma er niet was. De was in de wasmachine doen en ophangen om te drogen. Zijn kamer op orde houden en examens leren voor school. Terwijl Bjarne zijn best deed om zijn schoolperiode te voltooien, leefden Maarten en Gerard zich uit in het Utrechtse nachtleven. Af en toe hoorde hij de verhalen. Bizarre verhalen over de losbandige liefde.

Schrijver: Bjarne Gosse