Zomer 1992
Berend uit Utrecht had een tweede schilderwerk van Bjarne gekregen om te exposeren in zijn kantoorruimte. Het was een werk geïnspireerd door een lied van Gram Parsons. Zilver en grijs tinten, schaduw in een ruige textuur. Een vriendin van Berend was er door gecharmeerd en ze kocht het schilderwerk van Bjarne voor in haar woning in Wageningen.
In de binnenstad van Amsterdam kwam Bjarne iemand tegen die hij al een tijd niet had gezien.
Het was Alex Huppelrat, hij was blij Bjarne weer te zien. Hij had twintig cassettetapes met bluesmuziek bij zich. Alex hield van die muziek. Van alle bekende bluesmuzikanten had hij muziek verzameld. Alex gaf vier cassettetapes aan Bjarne. Zodat Bjarne naar de blues kon luisteren in zijn woning in de Baarsjes in Amsterdam.
Berend had twee katten. Katja en Tobias. Het waren vrienden van Bjarne, wanneer hij er was om voor de tuin van Berend te zorgen. Astrid was met een vriendin naar Thailand om er olifanten en kleine apen te bewonderen. Bjarne kreeg mooie ansichtkaarten toegestuurd.
Robert Johnson, de muziek kwam goed bij Bjarne binnen. Vriendschap, drank, verleidelijke vrouwen, de glorie en de afgrond. Er was van alles in de muziek te horen en de man speelde fantastisch gitaar.
In Haarlem was een galerie die misschien belangstelling had voor de schilderwerken van Bjarne.
Maar het liep na wat vage contacten op niets uit. Bjarne moest iets anders verzinnen om zijn werken aan een publiek te laten zien. Zijn oude fiets werd gejat. Hij moest op zoek naar een andere fiets.
Alleen in de ochtend was er twee uur zon op het balkon aan de achterkant van zijn woning.
Om de paar dagen maakte Bjarne een wandeling in het nabijgelegen Erasmuspark.
In de werkkamer klonk bluesmuziek. Er was een lang gedicht in de avondkrant verschenen.
Het was een wonderbaarlijke aaneenschakeling van lyrische zinnen over het leven in de grote stad.
Joshua Eenoog had een oude bakfiets gekocht. Een keer per week ging hij in de avond de straten langs om oude kasten te verzamelen. Die bracht hij naar een werkplaats, waar ze werden opgeknapt door jongeren met een eenzaam verleden. Het werden kleurrijke kasten, geschikt voor in een modern interieur.
Herfst 1992
In de herfst van 1992 besloot Bjarne een cd-speler aan te schaffen. Zijn cassettetapespeler begon kuren te vertonen. De geluidskwaliteit ging achteruit. Vinylplaten draaide hij al een tijdje niet meer omdat de naald van de platenspeler was gesneuveld door een onverwachte beweging.
Een cd-speler gaf nieuwe mogelijkheden om muziek te luisteren in een goede geluidskwaliteit.
Uiteindelijk moest hij iets doen met het geld dat hij voor zijn dertigste verjaardag had gekregen.
De eerste cd-albums die Bjarne aanschafte waren “Electric Ladyland” van Jimi Hendrix en “Harvest” van Neil Young. Muziek uit een vervlogen tijd, maar zeer de moeite waard om naar te luisteren.
Geheel onverwacht kreeg Bjarne een liefdesbrief van een vrouw waarvan hij niet wist dat zij bestond, om dat hij zich haar niet kon herinneren. Het koste hem de nodige moeite om voor de geest te halen wie zij was. Hij was haar vluchtig tegen gekomen in de drogisterij. Zij had hem aangesproken omdat ze dacht dat hij bij het personeel hoorde. Hoe was zij aan zijn adres gekomen?
Had ze hem gevolgd op straat en gezien door welke deur hij zijn woning binnen ging.
En wat had de brief een eigenaardige geur. Had zij er parfum opgespoten? Meerdere malen?
Die avond genoot Bjarne bijzonder intens van de gitaarmuziek van Jimi Hendrix. Hij dacht dat hij in anonimiteit leefde in de Baarsjes in Amsterdam West, maar een vreemde vrouw had hem de moeite waard gevonden en ze had zelfs de moeite genomen om hem een liefdesbrief te sturen.
Later in de avond realiseerde hij zich eens te meer, dat hij niet op dit liefdesverzoek zou ingaan.
Hij wilde zijn wankele relatie met Astrid niet op het spel zetten.
Astrid was druk bezig met de voorbereidingen voor een toelatingsgesprek voor de kunstacademie.
Bjarne leefde met haar mee, ook al was de liefde de laatste tijd afstandelijk.
In Utrecht maakte Emma Petronella een grijze enveloppe open. Er zaten vijf foto’s in met daarop een schaars geklede Bjarne, uit de tijd dat hij model stond voor Christiaan Buurtveen. Aan de muur hing het schilderij dat Christiaan van Bjarne maakte. Emma was in de war. Ze wilde de afstand die Bjarne had gevraagd respecteren, ze voelde zich schuldig dat ze zich als een stalkster had gedragen.
Maar Bjarne uit haar leven verbannen kon ze niet. Ze was nieuwsgierig naar zijn nieuwste schilderwerken. Wat was er van de jongeman die ooit haar geliefde was terecht gekomen?
Het mysterieuze schilderij van Christiaan Buurtveen was haar lievelingskunstwerk. En ze had twee grote spiegels aangeschaft, zodat de royale woonkamer nog groter leek.
Astrid woonde in het centrum van Amsterdam in een modern gebouw op de vierde etage. Het was een luxe appartement maar er was niet veel ruimte. Het uitzicht was prachtig. Eens in de zoveel tijd ging Bjarne er logeren om het geluk van de liefde te onderhouden. Er was een winkel in de buurt die voordelig geprijsde cd-albums verkocht. Maar het was ook een buurt waar veel junks rondliepen. In de herfst van 1992 was Bjarne getuige van een beroving van een toerist. De persoon werd met een mes gestoken. Bjarne begon hard te schreeuwen om de aanvallers af te leiden. Toen er meer mensen begonnen te roepen dropen de aanvallers af. De gewonde man moest naar het ziekenhuis. Hij was zijn dure fotoapparatuur kwijt.
Schrijver: Bjarne Gosse