Vroeg 7 Hector Havermout
Zaterdag in het tuincentrum was het merkbaar dat de jeugdige Bjarne was doorgezakt. Zelfs met een zware kater was het werk goed te doen voor een goedgemutste jongeling.
Na het harde werken was het stil in huis vanwege de afwezigheid van Emma.
Bjarne miste haar, zijn lieve hospita, iedere keer als ze weg was en hij haar stem niet kon horen.
Ze zei dat ze geen tijd had om te bellen, dat het haar te veel zou afleiden van haar werk. Ze ging vaak naar Parijs. Ze had daar belangrijke connecties.
De jeugdige Bjarne Gosse begreep niet altijd waarom. Ze zei dat het voor haar werk was. Bjarne had een vermoeden dat er meer aan de hand was. Een minnaar, een bewonderaar. Ze leek de laatste tijd zo gelukkig. Ze gedroeg zich mysterieus.
Bjarne legde het Pessoa boek naast de half leeggedronken fles rode wijn en begaf zich met spoed naar de badkamer, waar het geurige blauwe badzout uit Parijs klaar lag om zijn jeugdige lichaam te verwennen.
Een weldadig bad was vaak het mooiste moment voor reflectie. Als Bjarne ontspannen was verliepen zijn gedachten vaak aangenamer dan wanneer hij stress had, en alles met de nodige haast moest worden gedaan. Dan was er vaak geen tijd om te reflecteren.