21 oktober 2017 00:11

 

 

Gebeurtenis

Het was een droevige dag in Amsturia
de vrouwen klaagden over de mannen
en de mannen waren niet blij met de vrouwen

er was een gebeurtenis nodig om dit te veranderen
er werd een gedichtenwedstrijd uit geschreven
waar alleen de vrouwen aan mee mochten doen

ze moesten dan schrijven wat hen dwars zat
wat ze vervelend vonden dat de mannen deden
en wat de mannen voortaan beter konden laten

de vrouwen deden allemaal mee
ze hadden het wel druk
maar konden toch een gaatje vinden

deze gebeurtenis kon niet ongemerkt voorbij gaan
de mannen keken met argwaan naar de toekomst
ze hadden al zo veel slijk over zich heen gekregen

maar de vrouwen bleven maar klagen
het ene na het andere klaagdicht zag het maanlicht
er waren zelfs vrouwen die er geen gras over lieten groeien

ze schreven met koeien letters dat ze geloofden
dat alle mannen in hun hart beesten waren
en dat ze uiteindelijk getemd moesten worden

toen werd het winnende gedicht voorgelezen
de wijste vrouw van het dorp mocht het doen
en de domste man kreeg van haar een zoen.





 

© Jeroen Splinterman. Dit werk blijft te allen tijde eigendom van de auteur. Zonder zijn/haar toestemming mag dit werk niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen.
 
 
 
 
Eind goed, al goed Jeroen. Leest plesant weg.
Heb ik nota bene net een reactie bij Mobar geplaatst
naar aanleiding van "zijn" Amsturia. Of zijn jullie
twee-enig?
 
Klopt, ik schrijf met verschillende schrijf namen. Bedankt. 
 
 
 
 
8 juni 2017 13:58
 
 
 
 
Positie in het verdriet

Wat moest ik er verder over schrijven
over de oorzaak, de reden van het verdriet
het leven ging verder
met alle dagelijkse dingen

mijn vader was een andere vader geworden
een dode vader, aan wie ik herinneringen had
een dode vader, die herinneringen aan mij had

waar kon ik met mijn verdriet naar toe
naar welke mensen, met wat voor reden
het leven ging verder
met alle nachtelijke zorgen

mijn moeder was een vreemde moeder geworden
een moeder, zo vreemd ik kon me iets herinneren
herinneringen zo dagelijks dat het me verteerde

wat moest ik er verder over schrijven
het verdriet kwam soms met vlagen
dat werd de stilte stiller.

 

 



© Jeroen Splinterman. Dit werk blijft te allen tijde eigendom van de auteur. Zonder zijn/haar toestemming mag dit werk niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen
 
Ja, ouders kennen hun kinderen nooit volledig en omgekeerd ! Treffend geschreven !          
Wat mooi, Jeroen! 
​Heel graag gelezen. Ik mis ook mijn vader. Ik had nooit geweten dat pijn van verlies zo pijnlijk kon zijn! 
 
Ja, ik vind het nog altijd niet makkelijk om het een plaats te geven, maar er over schrijven helpt.
 
 
25 februari 2017 18:21
 
 
 
Los

Je begroet een spreeuw
een specht, een uil

maar aan mij
maak je geen woorden 
vuil

zinnen die je bij je draagt
zijn later in herinnering vervaagd

laatste schimmen
op het levens schilderij
zijn simpel dronken
in dromenland en vrij


in wandeling nabij het bos
dus ga maar weg
ik laat je los.








 

© Jeroen Splinterman. Dit werk blijft te allen tijde eigendom van de auteur. Zonder zijn/haar toestemming mag dit werk niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen.
 
 
Mooi, goed beschreven, met een mooie betekenis <img src='img/smileys/yes2.gif' alt='(y)' Title='(y)'>.
​Ook het rijmen komt gepast over <img src='img/smileys/yes2.gif' alt='(y)' Title='(y)'>
    
 
 
Waar woorden weggevallen zijn is de zin verdwenen ..... Mooi !!! 
 
 
        
 
    
Add comment