Van duisterklacht en droomgeheim - Alfons Bortano
( dagboek )
Herfst 1979 – Alfons Bortano dagboekaantekeningen
Woensdag 3 Oktober 1979 –
Bezielde dromers
In het donkere gedeelte van de nacht
staat de kerk, als een huis, een veilig huis.
De mensen zijn geen heiligen,
slechts gewone stervelingen,
wonen er.
De lucht bevat geen engelen
de zee herbergt geen zeemeerminnen
we zijn allemaal illustere schimmen
bezielde dromers van de nacht.
Ik heb een huis van lucht
gemaakt voor jouw fragiele dromen.
Samen zwerven we door de tijd
naakt en ongeboren zweven
we in onze gezelligheid.
Je bent niet minder vreemd voor de ander
dan jij voor mij. Ik waan me alleen.
Er lijkt een tijdsbestek van enige eeuwen
voorbij gegaan sinds ons vorige gesprek over de liefde
zo pril nog als het ochtendbestek van een papengaaienprins.
Donderdag 4 oktober 1979
Iets
Je bent niet zoals iemand anders is
vandaag
nadat het gras is gemaaid
ga je rusten in het klimrek.
Wat je hebt verteld
wordt in het verhaal begrepen.
De wolken nemen deze liederen mee.
Wordt het vanavond laat
dan wordt het vanavond laat
in dromen die meer geuren dan kleuren.
Dinsdag 20 november 1979 – Recreatie
Het was in een van die lange straten
die de stad zo groot maakten
zo eindeloos in mogelijkheden.
We liepen wat te treuzelen
en hij lachte om mijn onnozele gedrag.
De zon op het toneel raakte een droom
in de werkelijkheid die vluchtig was.
Hij gaf een spontane reactie
op het artikel over recreatie
diezelfde ochtend in de ochtendkrant.
Donderdag 22 november 1979
Bloem in het duister
Is de kiestoon vals
of zijn het mijn gedachten
onzekerheid slaat toe
zou hij nog wel zin hebben
of is de telefoon defect?
Een specht bespeelt de piano.
Het bos is niet meer wat het
ooit is geweest.
De zon wordt een bloem
in het duister.
Vrijdag 23 november 1979 – Kleur
Later is het vogeltje heel gelukkig geworden.
Maar hij bleef die akelige herinneringen
aan het kruis houden.
Daarom is hij toch teruggegaan.
Daar streek hij neer bij een enorm nieuw meer.
Om te drinken.
Om het leven meer kleur te geven
Alfons Bortano
Januari 1980 – Alfons Bortano dagboekaantekeningen
Donderdag 3 januari 1980 – Denken
Later zou nog blijken
hoezeer deze
aan de Amsturiaanse geestelijke gezondheidszorg
klevende instanties van de cliënt verwachten
dat deze zich opstelt
als een achteloos maagdelijk schaap
met witte voetjes.
Maar in deze fase
van mijn strijd tegen de eenzaamheid
had ik nog begrip voor het feit
dat ik in de ander iets van mezelf zocht
en dat het goed was daar naar te zoeken
aan het einde van een eenzame avond
met de mooiste gedachten aan de dagen
samen met anderen die konden denken
anders dan denken dat denken ergens toe kon leiden.
Alfons Bortano
Vrijdag 4 januari 1980 – Onbezonnen
Je zult niet eten als je vandaag
niet de straat op gaat
overal wordt er gewinkeld
het is nog niet te laat.
Avond, beschouw de inhoud van mijn werk
als leeg en onbezonnen
door gebrek aan wereldse wijsheid
van het beest in mijn dromen.
Alfons Bortano
Zaterdag 5 januari 1980 - Het weenboekje
Wezen
regel, een koninklijke wet
achter elke kunst schuilt een levensvisie
een visie van het wezen
wensen, wenen
met achterlijke toevoeging
en daar alle godsdienst kunst verwenst
en elke gangbare politieke stroming
kunst verketterd
is dat het wezen van de kunstenaar
de tijd verkeerd begrepen
dromen, wezen
somber geloof
niet in melkchocolade
liefde, geef je over
het achterlijke wezen.
Avond, ik imiteer geen stilistische elementen
die zich vermenigvuldigen met woorden
uit openstaande monden verloren
beeldvorming van infantiel gelul.
Alfons Bortano
Zondag 6 januari 1980 - Vuile onderbroeken
Ze was nog niet klaar
met het ritme van de dagen
of hij stond alweer op de stoep
om tegen haar te klagen
over de koude, hondenpoep.
Het schilderen mocht geen vaardigheid
of routine worden, omdat dit dodelijk was
voor zijn spontaniteit.
Hij beschouwde de inhoud van zijn werk
even zinloos als zijn beestachtige zaad
om de uitbundige regen te begeleiden
Ze was nog niet klaar met het ophangen van de was
of hij stond alweer op de stoep
om haar vuile onderbroeken te brengen.
Alfons Bortano
Maandag 7 januari 1980 - Eeuwenoude jas
Nog was het gedrang
of het gelach
van enige andere betekenis
dan hetgeen
je voorspelde
met de woorden
die je voorzichtig koos
je leefde, leeg van binnen
in een eeuwenoude jas
gemaakt van boerenkool
uit de winterklei getrokken.
Alfons Bortano
Lente en zomer 1980 – Alfons Bortano dagboekaantekeningen
Maandag 7 april 1980 – Eenzame taal
Dan denk ik, ach ik hou van jou
jij brengt de zon weer in mijn leven
maar jij loopt door, verdwijnt heel gauw
omdat je bang bent voor wat ik je wil geven
aan het einde van een eenzame taal
die ik ergens ooit kon lezen.
Alfons Bortano
Woensdag 7 mei 1980 – Intiem verlangen
Er was een dag die hij niet mocht vergeten
ze vroeg of hij van bloemen hield
ze zag zijn torso, haar naakte held
ze had een zorgelijk intiem verlangen
aan het einde van een eenzame avond
de mooiste gedachten
aan het krieken van de ochtend
het ontwaken van de vogels.
Alfons Bortano
Maandag 7 juli 1980 – Bonzend hart
Ze vult de flessen met nieuwe leegte
alles is eenvoudig als je het begrijpt.
Aan het einde van een eenzame avond
laat zij de moed zakken
om een bloem te plukken.
Aan het einde van een eenzaam verlangen
het menselijke hart
nauwelijks groter dan een vuist
ze voelt het bonzen.
Alfons Bortano
Donderdag 7 augustus 1980 – Op weg
Ze is op weg naar mij
maar ik weet het niet
in de kelder van de hemel
wordt het besluit bewaard
achter de schaterlach
schuilt een herinnering
omdat vrouwen vogels zijn
zeggen we dat vrouwen vogels zijn.
Alfons Bortano
Zondag 7 september 1980 – Vrijheid
Kom terug zonder geluid te maken
herken de geur van onze kussen
aan het einde van een eenzame avond
bestaat mijn schaamte slechts uit vrijheid.
Alfons Bortano
God is niet gek
Er is niets Goddelijks aan gekte
het is een lijdzaam leven
naast pieken ook veel dalen
niet om te benijden, of te beklagen
vallen en weer opstaan
pyjama aan, pyjama uit
verwarring in, verwarring uit
jezelf weer terug vinden
maar God is niet gek
en is niet elitair zoals stoffige intellectuelen
die denigrerend zijn over eenzaam levend volk
en Hij ligt beslist niet wakker
van jaloezie of vergeten dromen
of mensen die verder zijn gekomen
dan treurige veronderstellingen
over de gewortelde gek en zijn verlangen
naar stille dood, in heimwee gevangen.
Alfons
Draaide de wereld
Toen de dag
zich draaide naar de wereld
lag er in jouw bruine ogen
dat donkerblond verlangen
naar droevigere weemoed
dan die je had gevangen
en aan zwarte horizon
verloor een boom
zijn uiterlijke schaamte
en wentelde een droom
zich uit de zomer
naar een herfst geraamte.
Alfons
06-08-2012 - Alfons Bortano
Seizoenen
In blad vallende herfst
wind, regen en onweer
verlies jij mooie gedachten
die niet langer zomeren
rond jouw sombere gezicht
tijdens winter stille dromen
vertrekt jouw eenzame ziel
naar een onmetelijk duister
lentelicht hoopvol in zicht
bij de zomernacht gekomen
na jouw vergeten verleden
zonder heimwee of wanhoop
beëindig jij de zwoele nacht
met een eenzaam gedicht.
Alfons Bortano
© Alfons Bortano. Dit werk blijft te allen tijde eigendom van de auteur. Zonder zijn/haar toestemming mag dit werk niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen.