Puur

Dat ik het pure daar moest laten
had geen haast als ik had geweten
hoeveel aandacht het jou kostte
om mij niet alleen te laten

er lag in ’t proberen
zoveel tederheid
dat ik mij realiseerde
hoe puur het was
en dat het
mijn verdriet genezen kon

maar jouw aarzeling
vorderde langzaam
en alles wat ik naliet
vergat te spreken in de stilte
werd zwart-wit door de tijd.

Schrijver: Anita Dalstraat