mei 1984 1
De uitbundige Emma bezorgde de verlegen Bjarne telkens een nieuw dilemma. Wanneer hij haar nodig had voor de liefde, dan was ze er niet, altijd op reis voor haar ambities. En als ze er wel was, bleek ze dikwijls opdringerig en hongerig naar aandacht voor zaken waar Bjarne nauwelijks verstand van had.
Het voorjaar van het jaar 1984 begon met vreemde gevoelens.
Het onderhuidse verlangen naar de warmte van de elegante Kees nam meer en meer in betekenis toe. Misschien moest de jeugdige Bjarne hem werkelijk uitnodigen en hem zijn gang laten gaan. Hij had er over geschreven, dus hij wist waarover hij het had.
De jeugdige Bjarne Gosse had nog een week vakantie. Hij wist niet wanneer Emma zou terugkeren uit Parijs. Het zou niet handig zijn als ze de twee mannen zou betrappen. Ze kon spontaan hysterisch worden en dan was ze niet te harden. Dan waren de poppen aan het dansen!
Bjarne Gosse kon het onderhuidse verlangen ook niet van zich afschudden. Daarvoor had Kees zich te belangrijk gemaakt.
Kees Broodakker wist natuurlijk al lang dat Bjarne hem leuk vond. En dat hun gezamenlijke belangstelling voor de poëzie voor een vruchtbare muze kon zorgen. Maar wat als Bjarne het niet fijn vond om met Kees te vrijen. De jeugdige Bjarne bleef er over piekeren. Het piekeren werd mijmeren, het mijmeren werd verlangen.
Kees had hem opgezadeld met een onderhuids verlangen. Bjarne Gosse wist nog niet hoe hij op dat verlangen moest reageren. Alles was nieuw en onvoorbereid.
Hoe zou het zijn om Kees naakt te zien? Hoe zou het voelen?
Er was nog een ander onderhuids verlangen. Het verlangen om meer met zijn artistieke werk te gaan doen. Bjarne Gosse was er zo vaak mee bezig geweest. De kunstenaar Peter Halm had hem aangeraden om na zijn studie naar de kunstacademie te gaan. Bjarne Gosse aarzelde. Er stonden nog herexamens voor de deur en hij zou niet veel tijd overhouden om creatief bezig te zijn. Ook Peter Halm had hem opgezadeld met een onderhuids verlangen. Bjarne Gosse wilde graag zoals Peter Halm zijn. Zijn succes, zijn status, zijn vriendenkring. Bjarne keek er tegen op. Het was voor hem een vreemde wereld. Toch had hij dat onderhuidse verlangen. Dan stelde hij zich voor dat hij Peter was. Dan bedacht hij dat er mensen kwamen om zijn werk te kopen. Hoe zou het met Peter Halm zijn? En met zijn nieuwe vriend in Italië. Ook hij had niets meer laten horen. Waarschijnlijk genoten ze samen van een welverdiende vakantie.
In de boekenkast van Emma vond Bjarne Gosse een aantal boeken over internationale poëzie. Het regende in Utrecht. Die middag dook Bjarne in de boeken en besloot hij alle onderhuidse verlangens even te vergeten. De zwarte kater Frits kwam naast hem liggen op de bank.
Er was die ochtend een brief op de deurmat verschenen. Eindelijk had Bjarne tijd om de enveloppe te openen.
Esther Bevillia, stond er in het vakje waar de naam en het adres van de afzender vermeld stonden.
Beste Bjarne,
Met genoegen heb ik de werken, die Peter Halm heeft gemaakt naar aanleiding van jouw studies bekeken. De nieuwe serie heeft me verbaasd en veel meer indruk op mij gemaakt dan de eerste serie. Materie schilderijen zijn erg in tegenwoordig. Als ik mijn eigen werk niet aan de muur had hangen, had ik zeker overwogen om een van de werken te kopen. Ook heeft het me nieuwsgierig gemaakt naar de originele studies, die jij dus hebt gemaakt, zo heb ik van Peter begrepen.
Is het mogelijk om mij dit originele werk een keer te laten zien?
Met vriendelijke groet, Esther Bevillia.
Bjarne begreep de brief niet. Hij wist niets over een nieuwe serie werken die Peter Halm naar aanleiding van zijn studies had gemaakt. Maar het was leuk dat er iemand nieuwsgierig was naar zijn originele werken. Hij wist niet goed wat hij ervan moest vinden. Waarom had Peter hem niet om toestemming gevraagd.
Dat was een kleine moeite geweest. Nu moest hij het van een voor hem vreemde vrouw vernemen.
mei 1984 2
Drie uur lang had Bjarne, met Frits de kater op schoot, gedichten gelezen van bekende dichters uit het buitenland. Bjarne dacht weer aan Emma en haar veelzijdige belangstelling voor alles en nog wat. Emma hield van dieren en poëzie. Ze hadden het vaak samen over dieren en poëzie.
Het wonderbaarlijke van dieren was dat ze je iets konden vertellen zonder er woorden bij te gebruiken. Bij mensen ontstond er altijd ruis, omdat de betekenis van veel woorden niet voor iedereen hetzelfde was.
Het kwam vaak door de achtergrond van mensen, het milieu waar ze vandaan kwamen. De gevoelswaarde was voor iedereen anders, het was een uiterst beroerd lapmiddel om de onuitgesproken wereld zichtbaar te maken, zonder dat er twijfel ontstond over of het eigenlijk allemaal wel zo veel waarde had.
Emma Petronella had de gave om iemand te doen geloven dat alles wat zij zei veel belangrijker was dan dat een ander had te vertellen. De jeugdige Bjarne werd er onzeker door. Maar het fascineerde hem ook. Zijn bewondering voor de vrouw die hij beminde ging ver. Verder dan hij zelf kon overzien.
Bjarne Gosse wist ook dat er mensen waren die deze twijfel niet hadden, omdat ze een plek hadden, en hun denken konden begrenzen met de zaken die er voor hen toe deden. Zij functioneerden in de maatschappij en konden zich ongelimiteerd bedienen van de etiketten en de typeringen die de samenleving hen had geboden.
Het wonderbaarlijke van poëzie was dat je tussen de regels kon lezen. De woorden die niemand zei waren plots te lezen.
Het fijne van dieren was dat ze niet aan mensenzaken dachten.
Voldaan door al het interessante leesvoer en de warmte van Frits ging Bjarne die avond vroeg slapen.
Drie dagen later was de afspraak met Esther Bevillia. Ze was kritisch over het werk van Bjarne. Het was expressief en het had zeker beeldende kwaliteiten. Hij maakte volgens haar wel kans om aangenomen te worden op de kunstacademie. Ze adviseerde zelfs om met twee werken mee te doen aan een aankoopronde voor beeldende kunst in Amsterdam. Esther was een beleefde erudiete vrouw. Bjarne kon redelijk volgen wat ze aan het vertellen was. Hij moest er mee doorgaan, dat was inmiddels duidelijk geworden. Het bezoekje duurde drie kwartier en toen zwaaide Bjarne haar uit, vol goede moed, met een nieuwe opdracht in zijn leven.
Een foto in een enveloppe. Afzender Joop van Teil, dierenjournalist te Amsterdam. Een werk van Peter Halm aan de wand in zijn fraaie grachtenpand. En nu had die dekselse Peter dus een tweede serie gemaakt, naar aanleiding van de studies van Bjarne.
Opnieuw probeerde Bjarne Gosse de voorjaarsblues wat kleur te geven door te gaan dansen in een discotheek in de binnenstad van Utrecht. Bjarne kwam er Arthur tegen die gedronken had. Hij was verrast om Bjarne te zien en het leek hem blij te maken. Hij had de afbeelding van een beer op zijn shirt.
Bjarne bleef niet lang want hij had geen zin om te drinken. Toen hij op de terugweg door de stad liep kwam hij Gerard Vroeg tegen. Het ging niet zo goed met hem. Hij was opnieuw werkeloos geworden door de economische crisis en hij vroeg Bjarne of hij geld van hem kon lenen om eten van te kopen. Omdat Bjarne Gosse hem aardig vond gaf hij hem vijf gulden. Dan had hij in ieder geval iets te eten de volgende dag. Wel vreemd dat hij wel geld had gehad om wodka te drinken. Hij zag er verwaarloosd uit. Zijn gezicht was ingevallen en het leek alsof hij al drie weken dezelfde kleren droeg. Een te grote spijkerbroek en een shirt vol met vuile vlekken. Wat was er met Gerard aan de hand?
Bjarne was moe, hij gaf hem de vijf gulden en nam vluchtig afscheid. Bjarne voelde zich niet lekker in zijn vel zitten. Hij dacht aan de erotische gedichten van Gerard Vroeg en Bjarne merkte dat Gerard behoefte had aan liefde.
Dit keer waren er geen wolken om Bjarne Gosse naar huis te brengen. Het begon te regenen. Het had geen zin om zich te haasten. Hij was toch al kleddernat. De regen viel veelvuldig en met grote druppels op zijn onrustige lijf. Haast had helemaal geen nut.
Schrijver: Bjarne Gosse