Voorjaar 1989

Op de radio klonk de grote hit van The Bangles: Eternal Flame. Een aanstekelijk lied over de onuitputtelijke liefde. De liefde tussen Astrid en Bjarne begon steeds meer te beklijven. Ze waren samen op vakantie gegaan. Het voorjaar van 1989 vond voor Astrid en Bjarne grotendeels plaats op een zonnig eiland. Lange wandelingen over warme stranden, zwemmen in de zee en lezen onder een parasol. De twee geliefden hadden het er naar hun zin.

Bjarne had twee boeken meegenomen: “I Know Why the Caged Bird Sings” van de Amerikaanse schrijfster en dichter Maya Angelou. Een indrukwekkend boek. Bjarne deed er een week over om het te lezen. Het andere boek dat Bjarne had meegenomen was “Bezorgde ouders” een in 1988 verschenen roman van de Nederlandse schrijver Gerard Reve. Beide schrijvers waren van invloed op het bewustzijn van Bjarne. Ieder op een totaal andere manier, maar het maakte een onuitwisbare indruk op de jeugdige Bjarne, die inmiddels een door het zonnebaden bruin gekleurde huid had gekregen.

Ook op het vakantie-eiland klonk de muziek van The Bangles. Er ging een gerucht dat de zangeres het refrein naakt had ingezongen.

Astrid en Bjarne hadden een bezoek gebracht aan de grootste stad van het eiland en er in een hotel overnacht. In dat hotel bedreven ze voor de eerste keer de liefde, ruim een half jaar na hun eerste ontmoeting in de Jordaan in Amsterdam.

In het vliegtuig op de terugreis begon Astrid over samenwonen. Bjarne had er geen oren naar, zijn ingewanden waren van streek door een te vette maaltijd en hij moest in het vliegtuig naar het toilet. Eindelijk terug op Schiphol wilde Bjarne zo snel mogelijk alleen zijn en een paar dagen de tijd nemen om alle indrukken te verwerken.

De volgende dag in zijn kleine woning op de vierde verdieping in de Spaarndammerbuurt klonk weer de hit van The Bangles, “Eternal Flame”

“Close your eyes, give me your hand, darling
Do you feel my heart beating?
Do you understand? Do you feel the same?
Am I only dreaming?
Is this burning an eternal flame?”

Het was een onvergetelijke zonovergoten vakantie geweest. Maar was Astrid degene met wie hij verder wilde? Ze hadden samen avonturen beleefd op het vakantie-eiland. Elkaar beter leren kennen in een andere omgeving. Maar waren er genoeg overeenkomsten, raakvlakken, om met elkaar samen te gaan wonen?

Zomer en Herfst 1989

De zomer van 1989 speelde zich voor Astrid en Bjarne af in de Amsterdamse buurt, de Jordaan.
Ze hadden daar een etage gehuurd in een bedrijfspand in een kleine steeg. Veel ruimte, vloeroppervlak, maar een laag plafond en erg gehorig.
Bjarne had de ruimte om volop te schilderen, maar eerst moest de ruimte opgeknapt worden. Dat bleek veel werk en dan was er nog geen badkamer of doucheruimte. Daarvoor gingen ze naar het badhuis in de buurt, waar je voor een geringe vergoeding een bad kon nemen.
Overdag ging Astrid naar haar werk en had Bjarne de gelegenheid om verder te gaan met zijn schilderavonturen. In de avond werd er televisie gekeken in de woonruimte aan de voorkant, waar ook de wc-ruimte en een kraan was.
Met het opknappen van de ruimte was veel tijd gemoeid. Toen het zo goed als klaar was begonnen de problemen met geluidsoverlast. Het pand bleek extreem gehorig. Wanneer de bovenbuurvrouw haar kunstlessen gaf, kon je de cursisten horen praten. Als Bjarne muziek wilde luisteren, kwam de bovenbuurvrouw klagen, zelfs de televisie moest voortaan zachtjes aan.

Astrid begon zich al snel te ergeren, de kunstenares liep op houten klompen over de houten vloer. De avonden dat er cursus was waren onaangenaam door de vele geluiden. Astrid had in de avond haar rust nodig. Dat kwam er zo niet van. Al na vier, vijf maanden ontstond het idee om weer te gaan verhuizen. Het samenwonen verliep niet zoals de bedoeling was geweest. Bjarne wilde weer liever alleen wonen en Astrid vond de woonsituatie door de gehorigheid van het pand en het ontbreken van goede sanitaire voorzieningen ook verre van ideaal.

Waanzinnig was het dat Emma vanuit de provincie Utrecht een grote enveloppe stuurde naar het adres in de Jordaan, met daarin haar afgeknipte schaamharen en een gesigneerde versie van Bezorgde Ouders van de schrijver Gerard Reve. Wat een onsmakelijk gebaar van Emma, hij had het boek al voor zijn vakantie bij een grootgrutter in Amsterdam Zuid Oost gekocht en voor de helft tijdens zijn vakantie gelezen. En wat moest Astrid met wie hij samenwoonde niet denken over toegestuurde schaamharen uit de provinciestad Utrecht. Het werd allemaal te ingewikkeld voor Bjarne, het leek alsof hij een gevoelsachterstand had. Dat het niet allemaal zijn schuld was, maar dat hij er toch de dupe van werd. Wat kon Emma hem allemaal nog meer toe gaan sturen, een slipje, een ongebruikt washandje, de lippenstift van het diner.

Het Hector Havermout schrift bleef onderbelicht. Het was alsof Emma het opnieuw vernietigd had met de oerdrift van haar verstoringen van het privéleven van Bjarne in het holst van de Amsterdamse Jordaan.

Astrid hield minder vaak van seks dan Bjarne in zijn belevingswereld nodig had, maar hij hield van haar. Er was veel tedere intimiteit. Ze was vaak moe en had geen tijd.

Emma moest ophouden met haar bemoeienissen. Het was dom geweest van Bjarne om haar een adreswijziging te sturen.

Uiteindelijk wilde Bjarne weer alleen gaan wonen. Een plek waar hij zijn eigen gang kon gaan.

Schrijver: Bjarne Gosse

Schrijver: Bjarne Gosse