Golflengte
We zitten niet meer
op dezelfde golflengte
horizon wordt vaag
eenzaamheid dwangmatig
herhaalt zich in handelen
zoals bij eb en vloed de zee
ik ben een land zonder vader
in een man zonder minnaars
waar jouw boom begint te groeien
jij geeft mij de woorden terug
we zitten niet meer
op dezelfde golflengte
de zon verdwijnt in zee
de radio laat stemmen horen
uit vreemde landen ver van hier
jij bent een eiland zonder moeder
in een mand gevuld met eieren
we zitten niet meer
op dezelfde golflengte
de maan schuilt achter de wolken
het is een andere maan dan vroeger.
Alleen in de taal van het hart
Letters zijn als bloemen
in lente van jouw regennacht
karakters vormen woorden
een brief, die jij niet had verwacht
letters spreken tong
jouw eigen levensverhaal
symbolen vormen twist
zinnen uiten spraak
maar liefde heeft geen woorden nodig
het hart dat spreekt in lichaamstaal.
Oerwoud naar de zee
Hier lieve vertrouwde bloem
voel, denk en drink maar
mijn ooit zo droeve geest
leest jouw gebaar niet meer
alle geuren zijn verdwenen
het huis geschoond voor vrede
neem mijn berkenwijn
en oerwoud naar de zee
ik blijf hier thuis
ga nooit meer mee
jouw klamme handen
trillen zachtjes afscheid
we weten nu helemaal zeker
dat ik die vaste rots niet ben
jij niet steeds die branding
kom, hier is jouw vaas
bewaar jouw tranen voor de baas
neem mijn berkenwijn
en oerwoud naar de zee
neem ook mijn eerste woorden mee.
Stilte
Leegte voelt eenzaam
zonder jouw droomwereld
is er niemand op deze aardbol
die mijn gedachten kent
misschien is het verstandig
het moedigste voor mijn hart
de juiste richting voor de toekomst
om stilte te blijven koesteren
nu je voortaan slaapt
in het diepst van mijn verlangen
om het eergevoel te bewaren
is het belangrijk dat stilte
in mijn zwijgen blijft dwalen
omdat alle geluiden overbodig zijn.
Aanknopingspunt
In een droom kom je de dichter tegen
nabij een bos waar kraaien zwerven
zijn zonderlinge gedachten
staan voor werelddelen vol verwondering
met zijn sterke handen knijpt hij wolken
hij verzint geen gedichten
hij maakt ze met zijn hart
ze zijn zo geworden
door zijn leven uitgeschreven
je neemt afscheid van de dichter
een aanknopingspunt in verder leven.
Terug in stilte van het niets
Het gebaar van stilte
valt samen met jouw eenvoud
een geschiedenis van woorden
begint langzaam een verhaal
nergens kan ik je vinden
verdwenen in het oerwoud
van armoede, eigen belangen
met het intieme narcisme
van een vreemde kwaal
ik kan ook niet meer zoeken
door wat ik vind in dikke boeken
je ligt geschreven tussen regels
verdwenen op jouw fiets
maar in het plotseling gebeuren
kom je ooit terug met al jouw kleuren
je bent niet voor niets verschenen uit het niets
dus laat het zwijgen luisteren
zodat stilte sereen kan fluisteren.
Droomschaduw:
Wolken van de wind
Moeraskoorts
Drank
Drinkend landschap
Schaduwrijk
Biotoop van de droomvlinder
Roes
Puur van toen
Loslippig
Argumenten in een nieuwe jas
Dromer van de zomer
Het landschap bezingt de zomer gulzig
als passage uit een speurdersroman
om naar oude bomen te luisteren
naar wild geboomte te fluisteren
en raakt vertrouwd aan voorafgaande waarheid
vrome aandacht, omdat de antieke rivier voorbij komt
en verhalen mee heeft genomen uit de bergen
om ze aan mensen te vertellen, zodra ze luisteren
naar hun moeraskoorts tijdens de zonnewende
zij beleeft hier haar waanzinnige droom
intense liefde in het duister weggezonken
door tien eeuwen eenzaamheid
noopt zij haarzelf tot blik in de spiegel
ontwaart daar een waanzinnig gedrocht
tussen antwoorden van stilte
onder invloed van liefde
uit bittere bron heeft zij vernomen
dat er een einde is gekomen
aan het leven van haar dromen
uit bittere bron zal zij drinken
nu in verte liederen klinken
zij raakt snel in roes beschonken
door haar moeraskoorts tijdens de zonnewende.
Liefdestijd
Je bent alleen
in het land van iedereen
en niemand
geeft iets om een antwoord
je praat
maar niemand luistert nog
je fluistert
over eenzaamheid
het tragisch heengaan
van de tijd
jouw ouders zijn
naar zee gegaan
jouw broers
en zusters naar de maan
en op een dag in de woestijn
komt weer terug die helse pijn
voor iemand die niet zeker weet
een eenzaam hart wat nooit vergeet
hoe liefde ongenadig was
gestolen door het droomkompas
voor dwazen en gezelligheid
o waar is toch die liefdestijd
die broze, tedere, prille
liefdestijd
o waar is toch die liefdestijd.
Eigen weg
Ga maar
laat maar dagen
er is geen antwoord op jouw vragen
in kleine alledaagse dingen stonden wij niet samen
in groteske kleinigheden hadden we een eigen weg
en konden we niet wachten op de sluier van de nachten
laat maar
ga maar nachten
er zijn geen vragen te verwachten
in minuscule muizenissen vonden wij
de sleutel van het leven naast de heg.
Wolkenbede
Jouw liefde heeft niets van het zweven
of circus van leven, ook niets van het aardse
of het nuchtere gevaar onder blauwe luchten
gras verandert van kleur, gedachten aan gedichten
gaan niet over liefde, wolkenbede neemt stilte
om te slapen mee naar de horizon:
Ik trek mijn handen uit jouw grijze olieverf
verplaats mijn blanke blik naar zwarte horizonnen
mijn sombere blos opent geen lentewegen
ik knip geen lintjes van de volmondige maan:
In vragen blijf ik wonen, zonder antwoord of postzegel
voor de onzichtbare brief die ik je nooit heb gezonden;
Wolkenbede neem mijn handen
uit droeve zachtheid van jouw hemelse zee
neem uit angst jouw witte zakdoek mee
naar een land dat roept zonder horizon.
Bezielde bron
Leegte en dwaze geest in elk woord
ontbloot je maar:
Is het schilderen of dansen
op intimiteit van jouw matras
nu je de bezielde beeltenis tekent
van heilige geest aan het kruis
in het materiële afgezworen
lust die je te lastig lijkt
in vaag geworden zinnen
afgezonken werkelijkheid
in schimmige spelonken verhelderd
tot magie van vitaal bestaan
in iedere zin loeren er dieven op leegte
in ieder vergankelijk woord
verschuilt zich de dwaze geest
die weet hoe het begon
zoeken, tasten, dwalen
in ontwaken van verhalen
ben jij:
De bezielde bron.
Zuivergraf
In jouw sterven ligt het ontwaken van de ochtend
in winter brons en zomer goud, een dageraad
van eeuwigheid en peinzend denken
seizoenen zonder verleden
dromen zonder toekomst
aan een land met bergen bij de oceaan
in een bibliotheek vol met gedichten
klinkt jouw naam in waakzaam zwijgen
stilte zonder woorden, verdwenen achter horizon
geluidloos zwijgen van de zonsopkomst
en niemand die het rijmwoord vindt
in een droom van diep verleden
bij de rivier ver naar beneden
in het ontwaken ligt jouw sterven.
Uitzicht
In zijn schaduw stond ze niet
de moeder die kon lachen als een zon
wanneer ze dronk op het balkon
achter het raam hoefde zij niet te zitten
hij bracht de centen naar een oude sok
trok zijn bergschoenen vlijtig aan
probeerde de droom van aandacht
te herhalen door een gedicht te schrijven
op de achterkant van een ansichtkaart
met uitzicht op de bewogen tranenzee
schuimende golven en mensen
die daar surften in zonnig geluk
om niets te bederven sprak hij niet
het uitzicht had een eigen manier van spreken.
Verschoppelingen
Zag de mutaties, bij Blokker, de Ikea
bij Lidl, Aldi en de Action
in onderbroeken van Zeeman
met Boerka's bij de Hema
op zoek naar zoute dropjes
regendauw en vlinderwolven
zag glinsterende ogen glanzen
boven verkouden neusjes dansen
zakdoeken ingewikkeld
en omgewikkeld
kleurden de wereld
muziek in zinvol verdwalen
droomde de horizon ver weg
en straten vol met sneeuw
beloofden geheimen
geen dampende aardappelen
maar bedelende dijen.
Tussen ons
Tussen ons spoken erudiete geesten
als nimfen uit een verloren land
zombies die de dood gezelschap houden
misschien is het beter
dat jij weg blijft uit stilte
en toekomst teruggeeft
aan tijd beheer
van de leeg gelezen pagina
er ligt een wereld van verschil
door het boerenland dat uit jouw graf spreekt
en onverschilligheid van mensen om mij heen
er zijn stille gegadigden
op de kade bij de smalle rivier
die eenzaam wensen
dat je terugkomt in dromen
zelfs als eenzaamheid mij sereen toefluistert
klinkt dat macaber, alsof een leegte
mij zal wurgen, niemand aanspreekbaar
in het duister van mijn vragen
ik kruip uit jouw stilte
als vlinder uit een cocon
ik drink dauwdruppels
omdat ik jou niet meer kan kussen
nu jouw vriend de dood is.
Spelen
Het spelletje dat je speelde
kende geen begin
en had nauwelijks een einde
het voelde voort uit tijd
en bestond uit ingewijden
soms in die droom
als de duisternis draaide
was je nog dat eenzaam kind
verslagen, onbemind
in de liedjes die je zong
voordat je in de leegte sprong.
Eiland van de ratio
Een sombere herfstmaan schijnt over de landsgrenzen
nu we het leven met beide handen grijpen
is een leven zonder jou niet te begrijpen
in winterschoenen, onderjurken, rond grote ooievaarsnesten
zwem je naast me in mijn natte droom
om het eiland van de ratio te bereiken
ben jij droomschaduw van de nacht
het eiland van mijn ratio.
Argumenten
Bij de deur waar de conciërge
een wereld in de gaten houdt
luisteren tuinvogels naar Beethoven
terwijl het regent zonder humor
stromen de reacties binnen
op jouw overlijden
er zijn geen betere argumenten
om van de natuur te houden
werp je me tegen
vanuit jouw diepe graf
terwijl mijn zwijglied helder klinkt
probeer ik te verzinnen
waarom alles faalt de laatste tijd
ooit kwam je in een droom
mijn kleine wereld binnen
nu slaap je in een illusie zonder tijd
grootser dan het onderbewustzijn
het lukt me alsmaar om te beseffen
dat ik alleen verder moet
terwijl jij rustig ligt te pitten
verlicht het maanlicht mijn bleke gelaat.
Het astronomische dispuut
De radio naast jouw ziektebed
laat droeve christelijke liederen horen
ik voel de leegte waarmee je mij
alleen laat in het verleden
aan de muur hangt het bierviltje
waarop je ooit mijn telefoonnummer schrijft
ik geef je een oude tekening
een boerin met in haar hand een hark
bij een sloot met een waterlelie
jij bent misschien mijn zonnestelsel
mijn hart, een oerbron van liefde
daar waar de rivier zijn stroomgebied volgt
bedenk ik mijzelf een zwembad
we luisteren naar rollende stenen
bewegen als eieren in de Melkweg
ik weet niet wie de eerste is
we zijn nu samen op de vlucht
onder een sterrenhemel in duisterloop
je schenkt mij
een schuimende theorie
over insecten
het eten van de toekomst
sterk geconcentreerd water
in een half gevuld glas
er is niet veel nodig
in mijn ratio
om mij dronken te maken
ik drink met Grieken, naakt
en in het midden van de kamer
valt het nachtlicht door het raam
we dansen als sterren rond hemelse lijven
ik blijf bij dit inzicht, jij bent als de maan
de radio naast jouw ziektebed
geeft een overzicht van alle zonden
we gaan naar bed met onze naaktheid
zonder het licht blijvend te doven
ik bereik met mijn voeten jouw laatste oever.
Zaterdag aan zee
Wereld draait aan zee
in het vierkante huisje
verliest tijd vergankelijkheid
onder donker wolkenbehang
streept zij haar zinnen
over minnaars
die stilte beminnen
weg van verleden
uitroepend naar heden
dikwijls overspannen
vergeet zij haar plannen
legt zij het laken
over de ronde tafel
schikt daarop bloemen
steekt ze in een vaas
en fluistert zachtjes
haar hese stem
slaap je al?
tegen een bloem die niet praat
die zaterdag aan zee nam zeewind al haar dromen mee.
De jongen en de vlinder
Er liep een jongen over straat
met een vlinder in zijn haar
ik vroeg wat doet die vlinder daar
die mooie vlinder in je haar
dat is mijn oma die overleden is
zei de jongen tegen mij
ik ben gelukkig dat ze bij me is
deze vlinder maakt me blij
ik keek begrijpend naar de jongen
ik had mijn oma nooit herkend
maar met oma's net als vlinders
werd dit een nieuwe voorjaarstrend.
Horizon
Het is misschien vijf dromen verderop
dat land waar jij verdwijnt in jouw dans
en veel tijd om te schrijven heb ik niet
maar ik vertel je over muziek
over het voedsel van mijn volk
er is geen tijd om na te denken
jij staat daar waar mijn wereld eindigt
en zwaait er naar de wolken
met niets anders om over te peinzen
dan de afscheidsbrief die ik
nooit voor je heb willen schrijven
er is een wereld van verschil
tussen wat ik over je denk
en wat ik voor je voel
jij staat daar waar mijn woorden zwijgen
en staart er naar de maan
met niets anders om over te schrijven
dan de afscheidsbrief die jij
nooit voor mij hebt willen schrijven
het is misschien zes dromen verderop
dat land waar jij nu danst
en veel tijd om je te missen heb ik niet
maar ik vertel je
over mijn naakte ziel
over de voeding voor mijn geest
er is weer tijd om na te denken.
Droomschaduw - Lentevriend - Bron van leven
Landelijke lichaamstaal
Misschien mag ik
je vertederen
met ongekende duisternis
nu het onthechten
betekenis heeft gekregen
vanwege de stilte
die ik in jouw trouwe ogen
zie
onze lichaamstaal
is voortaan authentiek
in diepte van een hoofdstuk
uit een boek vol lentezon
en zomervreugde
we vergeten
de treurnis
van een verloren jeugd
nu je thuiskomt
in vijfentwintig jaar
vriendschap
ben jij mijn land
hier aan de rivier.
Zwaartekracht
Je zei:
- zwaartekracht is liefde-
ergens bij Abcoude, stil moment
in niet te vergeten bezwaren
om aan mijn zwijgen te tornen
jouw stilte te bevrijden
bemorste onschuld
droom van onzichtbaarheid
je zei:
- liefde, dat ben jij -
ik zei:
- liefde is zwaartekracht -
ergens in Amsturia, fluistertoon
in niet te vergeten onschuld
om aan mijn geweten te knagen
bezweet lichaam, onzichtbare droom
jouw hart zwicht
voor het verlangen
dat wondert
magische eenvoud
burgers zijn gewoonte poezen
koekje lijkt op koffie, thee op slootwater
met mijn zonnetong bezing ik bloemen
voel ik tintelingen onder vrije blauwe lucht
jouw liefde dagelijkse kost
naast me tussen zomergeuren
tonen van hartstocht
in ademwind gevangen
denk aan jou
zoals een kind aan de zomer
droom over een onbevangen toekomst
in zomerse droomtuinen
vergroeien bomen met tijd
in ’t onbeperkte bloeien
zwemen van vergankelijkheid
je zucht jouw bloesemleven in me
donker ben je nu
als de maan vannacht verlicht
onuitstaanbaar stil
verdrietig zwijgend
als bloemen van de dood
onaantastbaar leeg
in een tranendal
waar de muze niets meer zegt
onbespreekbaar vreemd
ben je nu voor jezelf
omdat niemand je ziet
in het donker van jouw nacht.
In de kroegen van Amsturia
In de kroegen van Amsturia
waar de waarheid meerdere gezichten heeft
zie ik weemoed van rivieren
zing ik het lied over de Sturia
waar ik mijn lofzang over het leven
een andere wending tracht te geven
in dit krankzinnig dans beleven
in de kroegen van Amsturia
waar de waarheid meerdere gezichten heeft
dans ik de tango met een zigeunerin
samen zingen wij een aria.
© Copyright Henk van Dijk.
altijd zo mooi en diep om te lezen, vol gevoel
aanvoelend mooi Henk , stil gelezen, vol bewondering