Gedichten Amsturia 3/45- 3/54
Manifesteerde menselijkheid
In het verleden van jouw menselijkheid
bij een gecalculeerde rationaliteit
op een eiland, tijdens een feestje
hielp je mij bij de verwerkelijking
van een waarheid, die ons samenbracht
en stevig vasthield in de nacht
die zich manifesteerde om ons heen
met een geroezemoes van stemmen
in herhaling van dromerigheid
als een oneindige dialoog
uit een achteloos achtergelaten agenda
van mensen ontwapend met emoties
op weg naar het bittere einde van een droom.
Sally Winterflow
Nachtelijke echo
Waarom speel je
deze melodie
van eenzaamheid
mijn lieveling?
Hier op aarde
is de oude vrouw moe
je neemt het op
voor haar verlangen
om telkens droom te zijn
geschreven in brieven
nog altijd ongelezen
geen vertrouwde plek
slechts herinneringen
in de heimweehut
Waarom luister je
naar mijn gezang
mijn lieveling?
Anita Dalstraat
Vitrage vloek
Je perste het bloed
uit dwalende dichtkonijnen
in cirkels ronde verf
beschreef je planeten
achter beademde ramen
bezocht je lijnen
van een driehoek
met vreemd neigen
uit het vierkant
haalde je geld
om ‘t eiland te bezetten
schilderde je
ovaal
zonder kabaal
in een wereldvreemde
zaal
bezit deerde je niet
zoals konijnen het grasland
betrad je het nieuwe tapijt
met ondervloeren van mos
op de krakende planken
van ’t pas verworven huis
je legde een goedkoper kleed
onder de gehavende ezel
die hinnikte
vanuit zijn half gebogen kop
met een balk over de muil
van de corrupte maatschappij
die zich in zwijgen schuldig hield
om aan de vitrage vloek te ontsnappen.
Astrid Blaamsnit
Een blijvertje is een vijvertje
In mijn jeugd als vijvertje geboren
letters die ik zag, gedichten schreef
maakten woorden, in zinnen verloren
alsof het kunst was die ik bedreef
pubertijd als blijvertje getogen
stoute dingen uitgehaald
nooit een woord of zin gelogen
in gedichten de gedrochten vertaald
ouderdom als blijvertje geworden
Het Blijvertje dat werd mijn stek
zonder zilverwaar en witte boorden
een vijvertje is daar zowaar niet gek
als vijvertje het leven relativeren
zonder deftige prietpraat en etiketten
gewoon met woorden jong jongleren
en dan het volgende danspasje zetten
het leven door de bril van een eenvoudig blijvertje
dat is voor mij toch heel dierbaar en chique.
Mobar Vorstkasteel, Amsturia, 20 April 1999.
Voorjaarsklanken
Liederlijk zoals de merel fluit
van nieuw begin, spontane klanken
soms teder, maar ook dikwijls luid
in alles klinkt natuur bedanken
een ei dat komt, een droom die gaat
want ieder voorjaar komt te laat
alsof er ooit muziek zal klinken
vol vleugelklank in vol ornaat
de nieuwigheid moet nog bezinken.
De vlijtige violist, 21 April 1999, Amsturia.
En dat jouw vriend
Te trots was
om zijn twijfel
toe te geven
maar altijd wist
dat er twijfels waren.
Voorjaar 1999, Amsturia.
En dat jouw stadsgenoot
Ooit ergens in geloofde
en daarvoor heeft gestreden
maar ook erg veel geleden
in zijn met verf belijden
van de steeds weer
zware tijden
waar zijn ziel niet meer op straat kwam
door zijn eindeloos eerzame zwijgen.
Alfons Bortano, April 1999.
Slipje
Tussen de was vond ik jouw slipje
onder de alledaagse dingen
ik zat zelf wat in een dipje
maar begon spontaan te zingen
over leven in volle eenvoud
zingeving van liefde geven
omdat ik zo van hoogte hield
begon mijn stem te beven
ik zag mezelf al ten onder gaan
met jouw slipje in mijn handen
onder een wrede volle maan
zal ik dat slipje maar verbranden
omdat ik niet echt zingen kan
gewoon de x factor niet bezit
maar ik voldoe nog wel als man
de ironie is voortaan mijn shit.
Alfons Bortano
Achter een muur
van eenzaamheid
praat je over
een vergeten droom
daar ben je
de rest van de wereld
in alles wat nodig is
voel jij jezelf
in jouw beweging
zit je niet stil
kaart je problemen aan
met gewonnen aandacht
dwaal je hartstochtelijk
naar het schilderij
dat over leven gaat
aan de muur
waarachter de horizon zwerft
in een alles of niets poging
om de waanzin te bezweren
achter een muur
sublimeer jij jouw gedachten
alsof er een gedicht
vraagt om verlangen
achter een muur
dwingt de stilte
jou tot zwijgen.
Mobar, Amsturia, 1 Mei 1999.
Bomen op de maan
Met alle kleuren van verdriet
zag je mijn stilte bij de boom
eenzaam op het oeverland
het meer spiegelde mijn ontzag
voor de dichtershemel
waar jij altijd koningin was
je transformeerde de pijn
in onverwachte gedaantes
maakte soms metaforen
van mensen die maskers afwierpen
je gaf geen kritiek, verdroeg geen argwaan
maakte alleen pijn voelbaar
in afgrijzen, alsof er bomen
op de maan waren,
maanbomen die alleen jouw pijn
konden verdragen in grijze zwaarmoedigheid
die om de mensheid viel
als een ijzeren juk
een zwaarte die bijna
niet zonder ziel te dragen viel
en ik
geloofde je
je was mijn alles
ik verdroeg
geen eenzaamheid zonder jou.
Mobar 1999.
Onschuld
Je stond me tegen
in berekende onschuld
hield je mijn hand vast
aan de rand van het ravijn
je gaf mij dode boeken
om het hart in mij te respecteren
plaatste je het verdriet gepast
in niet te vergeten domeinen
ik zag in je ogen een klein wicht
een duistervlek in jouw gezicht
waar jij de hoop had op doen leven
ik plaatste woorden in een gedicht
en ging weer verder met mijn geven.
Greta Moerasland
Wuiven
De roze flamingo’s in het oude Artis
hebben niet meer die vileine glimlach
op de snavels geschreven
nu je soms naar me kijkt
als naar een vergeelde foto
in woorden over de zon
zou je voor een vrije vogel liegen
als nietszeggende geluiden
verstommen bij heldere hemel
bijeen gebracht, imiteer je Amy
de wijn nog aan je lippen
dronken voer jij de kippen
terwijl de buren angstig flippen
en in achterdochtig pronken
vind ik je terug achter mijn ruggen
bij de schepen, allang gezonken
zie ik je wuiven op de bruggen
die als proleten naar me staren
dronken in waanzinnige dromen gevaren.
Annemarie Bierhut
Donker
Sprakeloos verblijf ik hier
bij de ingang van het koffiehuis
o troosteloze nacht zonder doel
ik vertrek, maar heb geen antwoord
of zwanenzang voor onze vriendschap
misschien een ademloze stilte
of een bodemloos gevoel
maar geen geschikte woorden
voor nooit verzonden brieven.
Bert Haastbos
ntieme stilte
Probeer verwarring te voorkomen
diepste geheim van intieme stilte
wat ze je aan hebben gedaan
zonder trots in de waan
laat ze maar ruizen
die dronken luizen
met luidkeelse reten
werkschuwe neten
probeer intimiteit
te verstillen
zonder die
afschuwelijke gillen
van lui harkende vrouwen
die grootse onzin herkauwen
door problemen die spelen
waar ze de dag mee vervelen
ook de nacht mee verspillen
hoor ze kreunen en gillen
ze geven weg, intieme stilte
door hun leegheid, hun kilte
ze zijn kouder dan de dood
in angst gedronken uit de goot
ze missen iedere dag de boot
door hun waanzin, naakt en bloot.
Belinda Kaasneus
Jouw lichaam
In het donker van de blauwe nacht
ervaar ik jouw lichaam als een spons
maar dat komt waarschijnlijk
door voortreffelijke rode wijn
die op het donzen dekbed drupt
ik ben niet zo huishoudelijk
in verwijderen van onderbroeken
maar die van jou is onbevlekt
in bijzijn van het keukenrekje
opgehangen om te drogen
mijn humor is misschien melig
maar mijn humeur is droog en sterk
je hoeft niet heel veel meer te schenken
om me naar de rand van de afgrond te dringen
niemand zegt ons hoe innig het is
deze liefde tussen de leukste lakens van het land
maar wij ervaren samen de zoete smaak
van de meest universele liefde in het heelal
zo dicht is jouw lichaam in al mijn gedichten
lijfelijk aanwezig als een droom.
Mobar 1999
Blauwe vriend
In het blauwe
schuilt regen
ooievaars vliegen
koersvast weg
van een droom
misschien vind
je mijn ochtend
niet triest
in deze onzichtbare brief
er staat alles geschreven
wat ik heb misdaan
en nagelaten
ik hoor het hart
van de zon
in het blauwe zonder wolken
bloos ik ontevreden
aan de horizon, zonder bericht.
Frederik Blauw 1999
Nachtelijk vragen
Je hebt diepte leren vragen
in nachtelijk duister dwalen
na grijs vergeten dagen
verscheen er weer een zonderling
in de met mist omgeven spiegel
toverde de maan een glimlach
en in brieven, nooit geschreven
bekende je het verlangen naar haar
in het vermogen van vergeten
dwaalden herinneringen
terug naar haar hart bij de kust
na omzwervingen van tijd
je wist dat antwoorden bedrogen
omdat zij de nacht had voorgelogen.
Jaap Smet
Nachtwandeling
In alle nachtelijke straten
die ik in deze, oude stad heb belopen
probeer ik met jou aan te tonen
dat de maan op onze zolder woont
en in het heengaan van gedachten
probeer ik het slapen te bewandelen
zodra je op mij ligt te wachten
in onnadenkend, ritueel handelen
loop ik mijn afstand door het duister
tussen mijn oren, het woord gefluister
aan de horizon, van mijn verlaten waan
terug de trap op, naar onze maan.
Alfons Bortano
Licht
Het licht nadert werkelijkheid
mijn liefste, je wordt steeds lichter
door jouw blonde haren, ik heb je lief
en vogels in de nacht, ik hoor ze zingen
liefde laat het licht zien
en jij doet het licht uit
voor onze liefde
liefste, voor onze liefde.
Belinda Kaasneus
Zomer in de droomtijd
Het is nu zomer in de droomtijd
in het weiland jaagt het vee op vliegen
we halen samen herinneringen op
daar aan de woeste oevers
van het blauwe spiegelmeer
als gulzige verliefde vlinders
in tintelende dronkenschap
dubbel bekeken door waarheid
van zwanen op het water.
Mobar Vorstkasteel. Zomer 1999.
Verlangen van de zon
Waarom vraagt
de zon mij nooit
om een antwoord
op zijn groot verlangen
en slaapt de maan bij nacht
met zelfs de diepste droom
heimelijk gevangen
waardoor openbaart de dag
zich steeds vaker
in natuurlijke wonderen
is de werkelijkheid
een antwoord
op de steeds weer
tedere hunkering
het verleden zo te zien
met alle liefde van het heden.
Mobar V. Amsturia 1999