Op de radio vraagt een oude blueszanger zich in een gitaarlied af wanneer hij zijn kleren kan uitdoen en weer schone kleren mag dragen. Als het lied is afgelopen begint radiolezer
Arnold Roodkop met het voorlezen van een gedicht, het is deze keer een gedicht van de onbekende dichter Alfons Bortano.
Joop zet de radio weer uit.
Het is donderdagavond in Amsturia als de zwijgzame Joop bemerkt dat zijn hond ziek is. Het arme dier laat scheten die de lucht in de kamer ernstig bedwelmen. De hond kijkt zielig uit haar ogen en er komt schuim uit haar bek. Joop neemt haar mee naar het Silvanapark. In het park wil het teefje nauwelijks lopen. Ze lijkt behoorlijk vermoeid. Joop tilt het dier op en draagt Judith voorzichtig naar het huis om haar in het hondenmandje te leggen. Hij kan de volgende dag niet naar zijn werk, maar neemt het zieke dier mee naar de dierenarts.
Die constateert dat het teefje uitgebreid onderzocht moet worden, en hij vraagt de verdrietige Joop om het dier achter te laten in de dierenartspraktijk.
“Het is beter dat je haar hier laat Joop. We moeten dit goed onderzoeken, het kan iets inwendig zijn, er moeten foto’s worden gemaakt. Je kan haar beter hier laten. We moeten Judith goed en zorgvuldig onderzoeken.”
Joop knikt begrijpend. Hij spreekt de laatste tijd niet veel. Alle tegenslagen hebben hem vermoeid. Hij heeft het onderzoek naar feminisme bij dieren inmiddels voor een groot deel gelezen, en hij koestert een verlangen om de vrouwelijke auteur van het onderzoek te ontmoeten. Hij vraagt zich af of het zal lukken om een afspraak te maken. Ondertussen loopt hij te piekeren over zijn teefje Judith. Hij heeft het dier reeds vier jaren en ze hebben samen veel meegemaakt. Het is best wel bijzonder dat hij zo goed met haar kan opschieten. De liefde tussen dier en mens is vaak veel intenser dan de liefde tussen mensen. Weemoedig kijkt Joop naar zijn hamster, die in haar draaimolen rondjes draait. Misschien moet hij er eens overdenken ook een aantal andere dieren in huis te nemen. Hij voelt zich alleen, samen met zijn hamster. Ze missen Judith, man en hamster missen Judith, het speelse teefje.
Het is dinsdagavond, Joop is met zijn hamster Katrien in huis, zijn trouwe hond Judith is overleden en ligt sinds gisteren begraven op het dierenkerkhof aan de rand van de stad. Joop ziet een advertentie op het internet over een nieuwe dierensoort. Een kattensoort die de mensheid verovert met haar charme en knuffelkwaliteiten. Joop raakt onmiddellijk ontroerd, deze katten uit de advertentie hebben een wereldreis achter de rug. Ze, de poes en het katertje, zijn in Amerika geweest, waar ze in de sneeuw hebben gespeeld. Ze zijn door Europa gereisd met hun baasjes die diplomaten zijn.
Terug in Den Haag bij het diplomatengezin is er een baby op komst, en het katertje is te druk in huis omdat hij een grote tuin mist. De dame, een gezonde poes met allure, vindt het ook niet fijn om in een Haagse bovenwoning te wonen, zonder de mogelijkheid om buiten de ravotten in de zon. Voor het katertje en de dame wordt een nieuw tehuis gezocht, omdat het met de vier andere katten te onrustig wordt voor de verzorgers.
Joop van Teil verzamelt wat moed en besluit het er op te wagen. Hij belt naar de diplomaten en met een Haagse toon staat hij de Hagenaars te woord. Hij vertelt over zijn grote zelf aangelegde tuin, met bomen en struiken, hij praat gretig over zijn werk bij de Bonte Internetkrant. Hij vertelt dat hij tegenwoordig vaak thuis zijn werk doet, en dat hij wel wat extra gezelschap kan gebruiken. Deze diplomatieke dieren lijken hem een uitkomst!
De Haagse mensen vertrouwen het niet, ze vinden dat Joop een vreemde stem heeft, en dat is ook zo. Ze vertellen hem dat hij een week later een antwoord zal krijgen, en voegen er aan toe dat de dieren pas over een maand weg mogen, omdat het eerder niet uitkomt.
Joop voelt zich eenzaam na het telefoongesprek. Hij neemt het dierenonderzoek nogmaals uit de lade van zijn bureau. Het is eigenlijk te laat om aan het werk te gaan. Verdrietig denkt hij aan het vorige week overleden teefje Judith. Slechts vierenhalf jaar oud is zijn geliefde huisdier geworden. Een andere hond wil hij niet meer, maar alleen met de hamster Katrien blijven is ook geen optie.
Hij hoopt uit de grond van zijn hart dat hij de twee vertegenwoordigers van de nieuwe poezensoort in huis mag nemen. Waarom hebben die Hagenaars zoveel bedenktijd nodig? Is het aarzelen gekomen omdat het diplomaten zijn ?
In het huis met de rode gordijnen op de eerste etage in de Percussiestraat leest, de dichter en overbuurman van Joop, Jeroen een briefverhaaltje van een verwarde vriend uit het verleden.
Een nerveuze vrouwenstem klinkt door de telefoon, het gesprek lijkt al een tijdje bezig.
“ Dat lijkt vaak een worsteling zonder eind! Gelukkig kunnen we tegenwoordig wel vrijer zijn in onze keuzes.
Sterker nog je kunt je in elke religie verdiepen als je dat wilt, of er geheel vanaf zien. En zo is het met elk ander denkbaar onderwerp. Dat is gelukkig wel een stuk vrijer geworden in vergelijking met vroeger tijden. Je zegt dat de religies meer macht lijken te hebben, dan andere groepen. Dat vraag ik mij af. Wel is er een soort angst-reactie door de terroristische dreiging. Het lijkt wel of dat enigszins een terugval veroorzaakt naar oude dogma's. Hallo Joop ben je er nog? Ik praat tegen jou. Wat ben je stil! Heeft Anita je nog gebeld? “
Brigitte krijgt geen antwoord, de telefoonverbinding is verbroken. Joop van Teil zwijgt vanwege zijn verdriet. Een bericht op de lokale radio. Het nieuws dat de favoriete prostituee van Joop, Jeannette, waarschijnlijk door een klant is gewurgd en daarbij het leven heeft gelaten, slaat bij Joop in als een bom. Alhoewel hij slechts een enkele keer per maand de regelmaat van de hoerenboot van Jeannette bezoekt, heeft hij het vaak met haar gedaan. Soms lijkt het net alsof ze een echte relatie hebben gehad. Zo dikwijls heeft hij met gevoelens rondgelopen.
Gevoelens voor de vrouw die hij betaalde voor de lichamelijke liefde. De vrouw die uit was op zijn geld in ruil voor seks op een boot. Hoe moet het nu verder?
Hij loopt naar de huiskamer om de radio aan te zetten. Hij draait aan de knop. “De aarde warmt op!” nieuwsflitsen komen voorbij, maar hij wil muziek horen, klassieke muziek, nee, reggae, nee, hip hop, nee, folk, nee, country, nee, rock, ja, hij wil rock horen. Vuige gitaarrock over de richels van het bestaan. Hij draait, hij draait, maar er komt geen rock voorbij, een financiële crisis, een kapot gelopen huwelijk, gruwelijke berichten over de intensive veehouderij, maar er komt geen rock voorbij. Een oude piano, een hysterische operazangeres, maar nog steeds geen rock.
Dan maar naar de Blauwe Horizon, misschien is daar iets te beleven? " Beste luisteraars, een gedicht van Ingrid Huiskreng, luister allemaal mee.