juli 1984 4
Verlegen zaten de twee jongemannen naast elkaar op het warme strand gekoeld bier te drinken. Kees haalde een flacon zonnebrandcrème uit zijn groene strandtas. Bjarne kreeg onmiddellijk een donkerbruin vermoeden wat Kees hem ging vragen. En ja hoor, Bjarne hoorde zijn woorden als lieflijke muziek.
“Zal ik je rug even insmeren Bjarne.” Kees vroeg het gelukkig zonder dubbelzinnige ondertoon. Bjarne zei niets maar draaide braaf zijn rug naar hem toe als teken van bijna dierlijke aanhankelijkheid.
De warme sterke elegante mannenhanden van Kees smeerden zijn rug in met de verkoelende crème. Bjarne was volledig geconcentreerd op zijn aanraking alsof er geen andere mensen op het strand waren die dit intieme tafereel konden zien. Kees maakte er werk van alsof het een les was hoe je iemand zorgvuldig in moest smeren. Toen hij klaar was gaf hij Bjarne de kleine flacon en vroeg hem droogjes. “Nu jij Bjarne.” Bjarne smeerde de rug van Kees Broodakker zo goed als hij kon in, zodat Kees hetzelfde zou voelen als hetgeen hij had gevoeld toen hij het bij hem had gedaan.
De twee mannen gingen allebei op de buik op de handdoeken liggen en lieten de eerste twee blikjes bier wat bezinken. Er waren nog twee biertjes over, maar Bjarne vroeg zich af of het verstandig was omdat Kees nog moest rijden om hen terug te brengen naar Utrecht. In de verte, verderop op het strand klonk een lied van Queen uit een transistorradio. Af en toe waaiden flarden van de muziek langs de oren van de heren die lagen te zonnebaden.
Een half uur later maakte Kees toch de twee laatste blikjes open. “Je moet toch nog terugrijden Kees”, sputterde Bjarne tegen maar Kees kwam met een verrassend antwoord.
“Er is hier op loopafstand een Hotel in de duinen, laten we daar gaan dineren en overnachten. Ik betaal, ik heb een auto gewonnen, schatje.” Dat schatje kwam er onbevangen en puur uit, maar Bjarne moest toch even nadenken voordat hij een antwoord gaf. Hij nam een flinke slok van het bier en antwoordde toen onzeker.
“Ja, leuk Kees als jij dat wilt.” Kees sloeg zijn arm om hem heen en gaf hem midden op het overvolle strand een knuffel. Dit was iets anders dan het speelse gestoei. Dit was gemeende tederheid. Bjarne probeerde zich los te wurmen, maar Kees drukte hem stevig tegen zich aan. Alsof hij Bjarne nooit meer los zou laten en ze samen altijd op het strand zouden blijven zitten.
Het laatste blikje bier tikte hard aan. Bij hen allebei. Ze doezelden een beetje weg in de zon, half dromend over het Hotel in de duinen. Verlangend naar een bed. Toen ze weer enigszins helder waren besloten ze toch even de zee in te gaan om even door het zilte water te lopen. Pootje baden. Niet verder dan tot de knieën, ver weg van de stroming. De zomerse zon straalde een warme gloed over het golvende zilte water.
juli 1984 5
“Kom Bjarne we gaan naar het hotel”, zei de verliefde Kees Broodakker toe ze weer op het warme strand liepen. Ze deden de handdoeken en de koeltas in de strandtassen en gingen op weg naar het Hotel in de duinen.
Ze liepen lichtelijk beschonken over de met zand beklede trappen de eerste duin over en daarna nog een duin. Op de top van die duin zagen ze in de verte het magnifieke Hotel in de duinen staan. Een in wit steen opgetrokken gebouw met een fraaie rood puntdak. Kees sloeg zijn arm om de middel van de in een roes verkerende Bjarne alsof hij zijn bruidje was en ze klaar waren voor hun eerste huwelijksnacht.
“Ze hebben er heerlijke visgerechten Bjarne. Ik heb er ooit met mijn dierbare moeder gegeten na de vechtscheiding van mijn ouders”, zei Kees terwijl ze verder liepen over het zanderige pad. Hij dacht na over zijn woorden en over wat hij van plan was. Ze waren op weg naar een bed, maar Bjarne had geen idee over wat voor een bed dat zou zijn. Zou het een oud houten tweepersoonsbed zijn, dat kraakte wanneer je er samen op bewoog? Of ieder een eigen bed, met ruimte voor een knuffel. Bjarne Gosse sliep niet graag in vreemde bedden, maar hij was wel graag samen met Kees, die toch al vaak in zijn dromen verscheen, maar nog nooit zo meesterlijk volmaakt was geweest als tijdens deze vreugdevolle zomerdag. Bjarne wist dat Kees de man was die hen samen mannen zou gaan maken. Het ging niet om het bed, het ging om de man en om de nacht. En over de maan die hen toe zou gaan lachen door deze zomerse vreugde. Zijn gevoelens voor Kees waren toe aan een nieuw hoogtepunt.
“Gelukkig zijn de omstandigheden nu anders”, voegde Kees er met een klein lachje aan toe. Alsof hij er vanuit ging dat Bjarne nog wist waar hij het over had, praatte Kees rustig verder. “Dan toen met mijn moeder bedoel ik Bjarne”, zei Kees terwijl Bjarne begrijpend naar hem keek.
De twee jonge kerels kwamen aan het bij het hotel in de duinen. Ze liepen door de gang naar het restaurant. Kees bestelde een kop koffie voor Bjarne en liet hem alleen bij het raam met het schitterende uitzicht over de duinen zitten.
“Drink jij hier maar even een kop koffie, dan ga ik aan de balie een kamer regelen. En kijk alvast even op de menukaart.” Hij gaf Bjarne de menukaart en hij ging naar de balie om een kamer voor hen te regelen.
De koffie was erg welkom, want Bjarne was een beetje wee van de zon en het bier en de verleidelijke lichaamswarmte van Kees, die hem op een heerlijke romantische manier aan het versieren was.
Aan de muur van het duinrestaurant hing een pastelkleurige aquarel van een blonde duinschilder. Bjarne keek er gefascineerd naar. Het was een subtiele schildertechniek, met veel gevoel voor kleur en compositie tot uitvoering gebracht.
Schrijver: Bjarne Gosse