Voorjaar 2003
Het leek nu echt gedaan met het nachtleven in Amsterdam voor Bjarne. Er was nog eenmaal een oprisping na een halve fles rode wijn, een onverwachte zoen op de dansvloer, en daarna mistig weer thuis met een kater. Het hoefde niet meer voor Bjarne, die schemerwereld van dansende mensen.
Het gaf een goed gevoel dat Emma in Jan Boter een dierbare vertrouweling had gevonden. Bjarne had geen behoefte meer om contact met haar te zoeken. Hij beschouwde haar dominante gedrag als een dwaling uit zijn verleden, waar hij uiteindelijk niet tegenop kon.
Er was nu een nieuwe tijd, een nieuwe eeuw met andere mensen. Het hoofdstuk Emma was een heel boek gebleken, maar het boek had een stoffige kaft gekregen. Jan Boter moest zich voortaan over haar ontfermen, met zijn inlevingsgevoel van een echte schrijver.
Bjarne was nu dik bevriend met Berend, met wie hij op vakantie was geweest naar Portugal.
Berend had een kantooropdracht voor Bjarne. Zo kon hij wat geld verdienen om lijsten voor zijn schilderwerken te kopen. Ieder moment was een nieuwe stap in de toekomst.
Het was saai en vermoeiend werk. Vragenlijsten analyseren, informatie invoeren. Urenlang dezelfde vragen over arbeidsomstandigheden. Na vier dagen was de opdracht voltooid. De dag daarna gingen de schilderwerken naar de lijstenmaker, die een goede prijs had afgesproken.
Die laatste zoen kwam steeds terug in de dromen van Bjarne. Wat had het voor zin om met een afscheidszoen te beginnen? Bjarne was veertig jaar oud toen hij besloot nooit meer een druppel alcohol te drinken.
Zomer 2003
De wind en de regen hadden haar huid gegeseld toen zij in de grote tuin aan het werk was. Bij weer en wind, de rug gebogen om de aardappels te rooien. Nog voordat Bjarne wakker werd uit zijn droom zag hij haar levensgroot voor zich. Een gerimpelde vrouw met eelt op de handen en kromme vingers. Het was zijn tante, die hij zo dikwijls had geholpen met het plukken van de frambozen en het knippen van de slakken, als voer voor de kippen.
In Amsterdam was het leven anders. Er kwam meer misdaad in de buurt. Juwelierszaken werden beroofd. Er was te weinig politie op straat. De samenstelling van de bevolking werd monotoner naarmate er meer kanslozen bij kwamen. Bjarne wilde eigenlijk weg uit de buurt. Een betere woning, een omgeving met een meer gemengde bevolking.
De zon en de wolken hadden voor een opperbeste stemming gezorgd die zomerochtend, toen Bjarne zijn droom overdacht. Het was nu van belang om door te zetten met de nieuwe schildersdoeken.
Uiteindelijk wilde hij hier niet blijven wonen.
Schrijver: Bjarne Gosse