Het diner 1- 3

Het diner 1

Een bijzondere zaterdag in de stad Utrecht waar de jeugdige Bjarne Gosse die lente van het jaar 1982 verbleef:

Natuurlijk was Bjarne een klein beetje zenuwachtig toen hij op weg ging naar het diner waarvoor hij was uitgenodigd in het huis van Emma Petronella. Het statige herenhuis waar hij in de nabije toekomst zou gaan wonen in een fijne kamer die Bjarne daar kon huren. Emma Petronella ( wat een prachtige naam ), zijn nieuwe hospita, had hem uitgebreid door de telefoon geïnformeerd over haar kunsten in de keuken. Ze was gespecialiseerd in Franse delicatessen, geïnspireerd door haar Franse vriendin Victoria Martin uit Parijs, die maar een klein beetje Nederlands sprak.

Bjarne had in allerijl geld geleend van een vriend om nieuwe kleren te kopen, want hij wilde een goede indruk op de twee dames maken. Een broek en een mooie blouse, in de stijl die de rijke tuinderszoon Arthur altijd droeg. Een blouse die in de aanbieding was omdat het voorjaar was.
Bjarne stelde zich zo voor dat Victoria Martin van dezelfde schoonheid genoot als Emma Petronella, maar hij wist eigenlijk niets over Franse vrouwen. Hij sprak zelf maar een klein beetje Frans. “Je suis Bjarne” dat kon hij wel zeggen, of vragen hoe laat het was, dat ging ook nog wel. Hij twijfelde over een stropdas, misschien zouden ze dat te formeel vinden. Zijn vriend Berend met de baard stond erop dat Bjarne een charmante stropdas omdeed, want hij had er een gewonnen bij een schaakwedstrijd. Het zou Bjarne geluk en voorspoed brengen wanneer hij die stropdas zou dragen volgens hem. Bjarne dacht dat het misschien onhandig zou zijn met eten, de stropdas zou in de soep kunnen gaan hangen en zodoende voor verwarring zorgen.

Bjarne piekerde te veel. Hij poederde zijn billen. Hij leende een lekker geurtje van de buurman. Hij spoot het geurtje op zijn nek en hij pompte zijn fietsbanden goed op. Bjarne sprong op zijn fiets op weg naar Emma Petronella en Victoria Martin om samen met hen te dineren in het herenhuis.

Emma Petronella deed de deur open. Bjarne was blij haar weer te zien. Ze straalde nog mooier dan tijdens de eerdere ontmoeting toen hij het huurcontract had getekend. Toen schrok Bjarne, achter haar stond een vrouw, die er heel anders uitzag dan hij zich had voorgesteld. Het was een jongensachtige vrouw met kort opgestoken punk haar en felle gekleurde make-up rond haar ogen. Haar strakke lichaam was gestoken in een zwartleren outfit, waarbij haar extreem korte rokje Bjarne nog het meest opviel, omdat ze mooie benen had. Dat moest dus Victoria Martin zijn! Ze had een zware ketting om haar hals. Bjarne vond haar aanlokkelijk.

De aantrekkelijke Française Victoria Martin knikte geheimzinnig naar de opgewekte Bjarne, ze zei niets. Bjarne vroeg zich af of ze misschien verlegen was net zoals hij, misschien hadden ze iets gemeen met elkaar. Emma Petronella praatte ronduit in het Nederlands tegen hem, dan weer in het Frans tegen Victoria. De heerlijke geur van het door haar klaargemaakte diner was in de eetkamer bezig de zintuigen te beproeven. Een verleidelijke geur.

De tafel stond gedekt, met zilveren bestek en kristallen glazen voor de wijn. In het midden van de grote houten tafel stond een grote kandelaar met brandende kaarsen die voor een romantische sfeer zorgden. Het was alles bij elkaar een verbluffend gezicht. Emma had enorm haar best gedaan om indruk op haar twee welkome gasten te maken.

Met charmante bewegingen bracht Emma de enthousiaste jongeling naar zijn zitplaats. Hij moest tegenover Victoria Martin gaan zitten, zijn stropdas begon al behoorlijk te wiebelen onder zijn gladgeschoren kin. De jeugdige Bjarne keek nog eens goed om zich heen om de geweldige sfeer te proeven. Opvallend waren de schilderijen aan de muur.
  
Emma Petronella kwam de kamer binnengetreden in haar bekende rode jurk. Ze was werkelijk prachtig om naar te kijken. Bjarne zag dat er iets zwarts en harig rond haar benen wandelde. Het was de eerste keer dat hij Frits de trotse zwarte kater zag.

Hij was meteen verkocht bij de aanblik van dit intelligente harige monster. Emma Petronella, zijn nieuwe hospita, zag het enthousiasme in de ogen van Bjarne en ze zette het zwarte monster met een lachend gezicht bij hem op schoot. Frits de kater had kennelijk nog nooit een stropdas gezien, want al zijn aandacht ging uit naar die charmante stropdas.

Terwijl de zwarte kater Frits alle aandacht van zijn bijzondere blauwe ogen naar zijn, bij een schaakwedstrijd door een vriend gewonnen, stropdas liet gaan probeerde Bjarne zich te oriënteren aan de rijkelijk gedekte eettafel in de ruime eetkamer van zijn toekomstige hospita, de beeldschone Emma Petronella. De twee elegante vrouwen waren druk met elkaar aan het praten in de Franse taal. Af en toe dacht Bjarne iets te verstaan, maar hij begreep dat het gesprek niet voor mij was bedoeld. Dus hij volgde het maar half.
De warme kat op zijn schoot gaf hem een veilig gevoel. De jeugdige Bjarne was de schaamte over zijn onnozele verliefdheid op Emma Petronella enigszins vergeten door alle indrukken om zich heen.
Het kwam me goed uit dat hij de Franse taal niet sprak, zo had hij langer de tijd om te acclimatiseren in het statige herenhuis waar hij nog maar een keer eerder was geweest.

De jeugdige Bjarne had een rugzakje vol met lustige gevoelens in zijn jonge hart. Hij wist eigenlijk nog helemaal niets over de liefde.
Frits de zwarte kater liet een knorrend geluid horen.

Het uitzicht op twee beeldschone vrouwen die zich in een voor hem vreemde taal vermaakten met allerlei ditjes en datjes die veel belangrijker leken dan ze in werkelijkheid waren veroorzaakte een huivering in het jonge lijf van Bjarne. Gelukkig bood de zwarte kater enige troost, maar hij voelde dat zijn gedachten begonnen te dwalen. Hij probeerde afleiding te zoeken. Hij keek naar de schilderijen op de muur.

Het diner 2

Wat zou de stoere tuinderszoon Arthur van zijn blouse hebben gevonden? En hoe zou het met de charmante Kees zijn nu hij van school af was gegaan? Bjarne was een beetje over zijn eigen leven aan het peinzen in deze vreemde omgeving.

Hij dacht weer terug aan de geestenbezweerder waar zijn beste vriend Berend het steeds over had. Het was een buurman van zijn moeder, waarschijnlijk een gek want hij haalde allerlei vreemde dingen uit. Hij sprak over magische schilderijen en pratende brievenbussen. Vooral over de pratende brievenbussen ging er een gerucht rond. Voor Bjarne moeilijk te begrijpen. Onzin leek hem het.

Zwijgende bloemen die plotseling een liedje gingen zingen, daar had die bezweerder het over. Zijn gedachten dwaalden af. Emma Petronella en haar knappe vriendin uit Parijs waren druk aan het praten en ze gebruikten daarvoor de prachtig klinkende Franse taal.

De heerlijk geurende Emma Petronella vroeg niet of de verlegen Bjarne van rode wijn hield. Ze schonk het fraaie glas dat voor hem stond zonder iets te zeggen vol en ze bleef vrolijk doorpraten met de Franse Victoria Martin wier uiterlijk Bjarne nog steeds verbaasde.

Ze had zo voor een jongeman door kunnen gaan. Als hij niet wist dat ze een vrouw was, had Bjarne ook kunnen denken dat het een man was. Maar ze droeg een zwart rokje en ze had een hese vrouwelijke stem. Ze leken elkaar goed te kennen. Emma Petronella sprak vloeiend Frans, misschien sprak ze die taal zelfs sneller dan ze in het Nederlands sprak. Ze was een ware spraakwaterval. Het ging onophoudelijk door. De jongeling Bjarne Gosse liet het als een muzikaal praatgedicht, zonder begin of einde, over zich heen komen terwijl hij Frits zorgvuldig aaide onder zijn harige kin. Plotseling voelde het amusant om hier te zijn.

Emma Petronella, de vrouw met het flamboyante karakter, was aan het woord aan de dinertafel bij kaarslicht. Ze deed Bjarne Gosse denken aan een diva, charismatisch, zelfbewust en voortdurend vol van zichzelf en van de wereld om haar heen. Ze had een talkshow kunnen presenteren of een modeshow met haar prachtige verschijning en haar vlotte elegante babbel.

Even verzonk de jeugdige Bjarne weer in een mijmering. De jongeling had een boekenkast vol met dierengeluiden in zijn gedachten. Een dierentuin vol met dierenwoorden en dierengebaren. Hij liet het gelaten over zich heenkomen. Het was een spraakwaterval met oerwoudgeluiden in zijn dromerige gedachten. De twee vrouwen kwamen soms dichtbij in zijn gedachten, het andere moment waren ze weer ver weg en leek Bjarne zich alleen met Frits in de kamer te bevinden.

Dan dacht hij aan zijn klasgenoten. Arthur was gestopt met pesten toen hij had gemerkt dat Bjarne niet dom was en hij gewoon geen geld had om mooie kleren te kopen. En nu zat Bjarne hier toch in zijn allermooiste verschijning met een heerlijk geurtje in zijn nek en een zwartharig monster met heldere blauwe ogen te aaien.

Wijn, rode wijn, hij had het eerder gedronken, maar nooit van deze kwaliteit. Deze fles kwam niet uit de supermarkt, zoveel ving hij wel op uit de Franstalige woorden van Victoria Martin die hem met lichaamstaal aanmoedigde nog een slok te nemen. Misschien probeerde ze even aan de aandacht van Emma Petronella te ontsnappen. Ze hief haar glas boven de tafel en maakte een proostende beweging naar Bjarne. Toen nam ze een slok, en maakte ze een tuitmondje terwijl ze haar linkerhand goedkeurend langs haar linkerwang bewoog. “Lekker, lekker” probeerde ze te vertellen met haar verrukkelijke Franse tongval. “Lekker, lekker” drong het tot hem door. En hij liet nogmaals zijn genegenheid voor Frits merken.

Bjarne Gosse nam een flinke slok van de rode wijn. Hij merkte dat het heel zware wijn was. Het bedwelmde hem nog voor het diner was begonnen met de beroemde vissoep waar ook garnalen in dreven. Het zag er bijzonder uit, maar Bjarne Gosse had geleerd dat je geen rode wijn bij vissoep moest drinken, maar witte wijn omdat dat beter combineerde. Hij besloot er maar niets over te zeggen. Hij hield met zijn linkerhand zijn stropdas tegen zodat die niet in de soep ging hangen. Frits was inmiddels van zijn schoot gesprongen en door Emma Petronella naar een andere kamer gedirigeerd. Er viel een merkwaardige lange stilte toen ze alle drie van de soep genoten. Dit was de lekkerste soep die Bjarne ooit had gegeten. Hij kreeg het warm van binnen. Er was een nieuwe episode in zijn leven aangebroken. Een periode van genieten.
De rode wijn begon steeds meer naar zijn jeugdige hoofd te stijgen.

Bjarne dacht weer aan Arthur en aan Kees Broodakker die jarenlang naast hem in de klas had gezeten op de school voor moeilijk opvoedbare jongens. Bjarne wilde net als Arthur een mooie leren jas.

Het was aan alles te merken, aan de sfeer in de kamer, aan de smaak van de verrukkelijke soep, aan de diepere bedoeling van de excellente rode wijn, aan de gemoedelijke zigeunermuziek die op de achtergrond klonk, aan het voortdurende glimlachen van Emma Petronella en haar Franse vriendin Victoria Martin, het kon niet anders dan dat dit een gedenkwaardige avond zou worden.

De jongeling Bjarne zag dat zijn gezicht in het wijnglas weerspiegelde. Een merkwaardig gezichtje met grote verbaasde ogen.  

Het diner 3

Bjarne Gosse had tijdens het heerlijke diner niet veel gezegd omdat hij de Franse taal niet eigen was. Dat stoorde niemand. De aantrekkelijke vrouwen waren duidelijk in hun schik met zijn bescheiden aanwezigheid. Ze waren uitbundig en toonden in alle toonaarden hun eigenwijze schoonheid.
Opnieuw dwaalden de gedachten van Bjarne naar de geestenbezweerder, de buurman van de moeder van zijn goede vriend Berend. Hij had iets verteld over magische schilderijen. Het bleef door zijn hoofd spoken. Het was een excentrieke man. Hij had lange sluikharen en ogen die priemend naar je keken. Bjarne Gosse was bang voor hem want het leek of hij door hem heen kon kijken. De meeste mensen waren bang voor hem.
De jeugdige Bjarne vroeg zich af of hij bestand was tegen de intensiteit van vrouwelijke schoonheid. Vooral als ze begonnen te kakelen voelde hij een aarzeling. Dat snelle praten, het ging aan zijn jeugdige brein voorbij.

Plotseling wees de jongensachtige punkdame Victoria Martin naar een donker schilderij aan de muur. Het kunstwerk was Bjarne niet eerder opgevallen. Er klonk een naam, Christiaan Buurtveen, waarschijnlijk de naam van de kunstenaar. Victoria en Emma raakten opnieuw in een gesprek verwikkeld. Het leek over het donkere schilderij te gaan. Ze zeiden iets over kleuren. Het waren sombere kleuren op een somber schilderij. Het groen van oude hoeren, tegen het bruin van oude boeren.
Een oude man achter een fiets met een smalle gracht op de achtergrond, alles opgebouwd in een vlekkenpatroon, waardoor het ook op een mysterieuze abstract leek. Misschien was het geen gracht, maar een oude rivier.
De jeugdige Bjarne Gosse wist niet zo veel over beeldende kunst. Hij tekende zelf. Hij had eens in kunstboeken gebladerd, maar hij keek wel uit om me met het gesprek te bemoeien.

Bjarne had soms het gevoel dat hij het wel moest doen, maar het viel de vrouwen niet op dat hij voortdurend zweeg. Ze waren zo druk met elkaar in de weer dat hij er even niet bij was. Zijn gedachten dwaalden naar het rugzakje dat hij probeerde te vergeten. Ze hoefden niet alles over hem te weten. Er was voldoende waar hij over kon zwijgen.

Het was Bjarne opgevallen dat hij steeds aan school moest denken. Hij zat niet meer steeds naast dezelfde klasgenoot zoals vroeger. Soms wist hij niet goed waar hij moest gaan zitten in de klas.

De beeldschone Emma en de jongensachtige Victoria hadden druk met elkaar gepraat aan de dinertafel. Maar plotseling strandde het gesprek. Er hing een zwoele sfeer in de riante eetkamer van het herenhuis in Utrecht waar Bjarne spoedig een kamer zou betrekken.
Er viel weer een stilte. Ze begonnen eindelijk aan de zalmneus schotel. Bjarne had het nooit eerder gegeten. Hij sprak met de expressie van zijn gezicht, het was niet nodig iets te zeggen. Zijn stropdas begon hem in de weg te zitten. Het was Emma Petronella opgevallen.

Er gebeurde iets onverwachts. Zijn aantrekkelijke hospita stond op van de smakelijk gedekte tafel. Ze liep naar hem toe en zei: “Toe Bjarne, die stropdas is echt niet nodig, je bent knap genoeg zonder stropdas, laat mij je even helpen.” Hij was overdonderd, voor dat Bjarne het wist stond ze met haar mooie lichaam achter hem en haalde ze de knoop uit zijn stropdas. De warme gloed waar hij zich eerder gewaar van geworden was, werd intenser, zijn hart klopte in zijn keel.


De aanlokkelijke vrouw waarop Bjarne Gosse zijn prille jeugdige liefde had geprojecteerd raakte hem aan met haar ranke handen.

Bjarne Gosse wist niet waar hij moest kijken, zijn ogen zagen het ondeugende gezicht van Victoria met haar jongensachtige uiterlijk. Er was iets gebeurd wat hij niet aan had zien komen. De beeldschone diva Emma had onbevangen haar genegenheid jegens hem laten merken. Had ze misschien iets van zijn projectie voelen aankomen of was zij werkelijk zo nonchalant in haar gevoelens jegens haar nieuwe huurder. Een verlegen jongeman die de kosten van de kamer nauwelijks kon betalen, met zijn baantje in het tuincentrum op zaterdag, wanneer hij vrij had van de Middelbare tuinbouwschool.


Bjarne Gosse vroeg zich af waar Frits de kater was. Hij nam een hap van de geserveerde zalmneus die zeer verfijnd smaakte. Een smaak die deed denken aan de zee van een oneindig verlangen.
Het was een rare situatie waar hij in terecht gekomen was. Emma Petronella had haar genegenheid jegens hem onbevangen laten merken. Ze bleef zijn wijnglas vullen met voortreffelijke rode wijn.
Bjarne Gosse was gefascineerd geraakt door het punk uiterlijk van Victoria, haar jongere vriendin uit Parijs. Ze was echt een markante verschijning met die zware ketting om haar hals.
De zalmneus was verrukkelijk.
De jeugdige Bjarne Gosse nam niet deel aan het gesprek, maar zijn aanwezigheid zorgde voor vreugde. Ze begonnen alle drie in een roes te raken, door het verrukkelijke eten en de bedwelmende wijn.
Bjarne wist dat hij voorzichtig moest zijn met zware wijn. Victoria Martin leek af en toe wel een doventolk, met allerlei gebaren maakte ze duidelijk dat hij het naar zijn zin moest maken. Of hij een muziekalbum wilde uitzoeken? Ze wilde muziek op de achtergrond om het gezelliger te maken.
Ze wees naar de muziekinstallatie. Ze wees naar de platencollectie van Emma. Bjarne moest een elpee uitzoeken.
Dat deed hij, het werd het album Blonde on blonde van de Amerikaanse zanger en muzikant Bob Dylan.
Voorzichtig liet hij de naald op het ronddraaiende vinyl neerzakken.
Terwijl de triest ogende dame van de lage landen voorbijkwam op de achtergrond sprong Frits, de kater, weer op zijn schoot. Hij zocht naar zijn stropdas. Toen hij die niet kon vinden sprong hij op de grond en had hij verder geen belangstelling voor Bjarne.